Τι διαβάζετε αυτή την περίοδο;

Ωραίο βιβλίο το "ένα δέντρο μεγαλώνει στο Μπρούκλιν". Το διάβασα πριν πάρα πολλά χρόνια. Υπάρχει και σε ραδιοφωνικό θέατρο στο youtube (με Ματίνα Καρρά, Ντίνο Καρύδη κ.α.) αλλά δεν το έχω ακούσει ως θέατρο. Τώρα με τον υποχρεωτικό εγκλεισμό και τη μόνη διέξοδο να πας πουθενά να είναι το σούπερμαρκετ (ούτε της άθλησης είμαι, ούτε σκύλο έχω) διάβασα τον Τρελαντώνη της Πηνελόπης Δέλτα που δεν έτυχε να το διαβάσω μικρή και τους Επτά επί Θήβας και τις Ικέτιδες του Αισχύλου (σε μετάφραση εννοείται). Μια απ' αυτές τις μέρες λέω να αρχίσω τους Πέρσες του Αισχύλου. Γενικώς το έχω ρίξει στην αρχαία τραγωδία.

Ωραιο βιβλιο ο Τρελαντωνης!
Εγω δεν θελω τραγωδια και δραμα οποτε επιασα τα κλασικα αγαπημενα YA
Διαβαζω Οι φωτεινοι-3 -Οπαλιος.
Το κακο ειναι οτι ο Ψυχογιος δεν θα εκδοσει τα αλλα 2 βιβλια της σειρας.
Πολυ σπαστικο να μενουν οι σειρες ανολοκληρωτες.

Διαβάζω το Γόβες και γλυκιές αμαρτίες! Ναι, τελικά υπήρχε στην βιβλιοθήκη το παρήγγειλα και μου το έστειλαν μαζί με άλλα . Χορταστικό κι αυτό όπως και τα δύο άλλα της Τζόαν Χάρις που έχω διαβάσει, επειδή όμως όλα συνδέονται ίσως πρέπει να ψάξω και για την Καυτή σοκολάτα   . Αλήθεια ποιός είναι ο μπαμπάς της Ανούκ ;

Τελειώνω την Πατρίδα του Φερνάντο Αραμπούρου, ένα μυθιστόρημα σχετικό με την βασκική τρομοκρατία. Σίγουρα είναι ένα βιβλίο που θα έχει αναλυθεί πολύ (έγινε και σειρά), εγώ θα σταθώ στους χαρακτήρες, πολύ ρεαλιστικοί. Τόσο που συμπάθησα περισσότερο τον τρομοκράτη κι ας

Spoiler:

.

Άρχισα και τελειώνω Το κορίτσι που διάβαζε στο μετρό. Είναι μικρό βιβλίο. Αν είστε φανατικοί βιβλιοφάγοι θα ταυτιστείτε!

Μόλις τελείωσα "Το αίνιγμα της κερασόπιτας" της Βάσιας Ακαρέπη. Η πρωταγωνίστρια εκτελεί συνταγές γλυκών που της κληροδότησε η θεία της για να ανακαλύψει ένα μυστικό που αφορά το παρελθόν και των δύο. Συμπαθητική ιστορία με πρωτότυπη εξέλιξη.
Άρχισα "το βιβλίο των ψευδαισθήσεων" του Πολ Ώστερ.

Αλμοδοβαρεμένη wrote:

Μόλις τελείωσα "Το αίνιγμα της κερασόπιτας" της Βάσιας Ακαρέπη. Η πρωταγωνίστρια εκτελεί συνταγές γλυκών που της κληροδότησε η θεία της για να ανακαλύψει ένα μυστικό που αφορά το παρελθόν και των δύο.  
Άρχισα "το βιβλίο των ψευδαισθήσεων" του Πολ Ώστερ.

Σα σύλληψη μου θυμίζει τα 5/4 από πορτοκάλι της Τζόαν Χάρις. Εκεί η Φραμπουάζ κληρονομεί το τετράδιο-ημερολόγιο με συνταγές της μάνας της. Ένιωσα περίεργα μ' αυτό το βιβλίο. Διαβάζεις για παιδιά που συνεργάζονται με τους κατακτητές για μικροδωράκια. Από τη μια λες παιδιά είναι, αθώα. Από την άλλη αθώα αθώα η άλλη 9 χρόνων ήξερε να ερωτευθεί τον Γερμανό αξιωματικό . Ωστόσο στήριξα την Φραμπουάζ κάποιες φορές.

mel wrote:

Σα σύλληψη μου θυμίζει τα 5/4 από πορτοκάλι της Τζόαν Χάρις. Εκεί η Φραμπουάζ κληρονομεί το τετράδιο-ημερολόγιο με συνταγές της μάνας της.

Συνεπώς η ιδέα δεν είναι και τόσο πρωτότυπη όσο νόμιζα. Αλλά είναι πρωτότυπη η εξέλιξη. Έπαθα σοκ όταν αποκαλύφθηκε το μυστικό της ανιψιάς Θα ήθελα να διαβάσω τα 5/4 πορτοκάλι, μα πρέπει να το βρω πρώτα.

mel wrote:

Από την άλλη αθώα αθώα η άλλη 9 χρόνων ήξερε να ερωτευθεί τον Γερμανό αξιωματικό thymos . Ωστόσο στήριξα την Φραμπουάζ κάποιες φορές.

H 9χρονη που ερωτεύτηκε το Γερμανό είναι η Φραμπουάζ; Μήπως την κούρεψαν κιόλας μετά τη λήξη του πολέμου;

Η Φραμπουάζ ήταν αλλά δεν έχασε τα μαλλάκια της. Επειδή ήταν η πιο μικρή, τα αδέρφια της την άφηναν στο περιθώριο. Αυτή που πληρώθηκε από τη ζωή ήταν η μεγάλη της αδερφή. Η μητέρα της που ήταν ερωμένη του Γερμανού την γλίτωσε με ένα λιντσάρισμα χωρίς συνέπειες.
Ξεχωρίζω την στιγμή που εκπληρώνεται η ευχή της Φραμπουάζ με τον τρόπο που εκείνη δε θα ήθελε ποτέ να εκπληρωθεί.
Η Ανούκ στο "Γόβες και γλυκιές αμαρτίες" την αναφέρει στις αναμνήσεις της.

Το "Αινιγμα της κερασοπιτας" το εχω αλλα βρισκεται στις ντανες με τα αδιαβαστα.
Το βιβλιο που ξεκινησα τελος του 2020 και ακομα δεν εχω τελειωσει λογω ελλειψης χρονου ειναι "Ο ηλιος του μεσονυκτιου" Ειμαι Twilight fan.

Διαβάζω τον Χαμένο Παράδεισο του Έκτορ Αμπάδ Φασιολίνσε. Η πρώτη φράση που μου ήρθε για να περιγράψω αυτό το βιβλίο είναι ότι με ταξίδεψε. Μετά σκέφτηκα πολύ κλισέ, όμως πραγματικά με μετέφερε κάπου αλλού, πολύ μακριά.
Η δεύτερή μου σκέψη ήταν γιατί δεν είπα το ίδιο για άλλα μυθιστορήματα που επίσης διαδραματίζονταν σε ξένες χώρες. Νομίζω γιατί το Παρίσι ή η γαλλική επαρχία δε φαντάζουν στη σύγχρονη εποχή και τόσο μακρινά. Εδώ όλα είναι διαφορετικά, το κλίμα, η φύση, οι κοινωνικές συνθήκες με τους παραστρατιωτικούς και τους παρακρατικούς... Είναι τόσο όμορφες οι περιγραφές της παραδεισένιας φάρμας ...
Απολαμβάνω τον τρόπο που τα διηγείται ο συγγραφέας, μέσα απ' την οπτική τριών αδερφών.

Μα αυτη ειναι η μαγεια του καλου βιβλιου mel μου,να σε ταξιδευει....
Εγω ακομα να τελειωσω με τον ¨Ηλιο του μεσονυκτιου" ,οκ δεν θυμαμαι να μου εχει ξανασυμβει να αργω τοσο με ενα βιβλιο. Παω για ρεκορ.
Οπως ειπα ειναι η ελλειψη χρονου αλλα και η κουραση που το βραδυ δεν μου επιτρεπει να διαβασω πολυ.Και το συγκεκριμενο εχει 800 σελιδες. Θελω ακομα καμια 200αρια.

Διαβάζω το νουάρ -όνομα και πράγμα για να κάνω κι ένα λογοπαίγνιο , Little Scarlet. Η υπόθεση αφορά τον φόνο μιας νεαρής μαύρης και εκτυλίσσεται την περίοδο των ταραχών τότε που ήταν στα πάνω του το φυλετικό ζήτημα στην Αμερική. Στην αρχή διάβαζα περιστατικά διακρίσεων και προκατάληψης και έπιανα τον εαυτό μου να μην τα πιστεύει, κάποιες φορές είμαι εντελώς αλλού, λες και δεν ξέρω σε ποιόν κόσμο ζω.

Διαβάζω τη Μαφία στις πέντε ηπείρους, μια έρευνα για την εξάπλωση της παγκοσμίως. Όλο αναφέρεται στην Καλαβρία, το Ασπρομόντε, τη Ντραγκέτα (από το "άνδρας") και έχει κάτι ονόματα όπως Πιρομάλι (σύμπτωση; ) και Αρτσιντιάκονο, τι στο καλό όλη τη Μαφία εμείς τη στήσαμε ;

Διαβασα το βιβλιο Η 2η ευκαιρια του James Patterson.Μου αρεσε οπως και το πρωτο της σειρας.
Τα ειχα παρει πολυ οικονομικα παλιοτερα προσφορα σε εφημεριδα,αλλα αν ηξερα οτι θα μου αρεσαν τοσο θα επαιρνα και τα υπολοιπα.
Τωρα διαβαζω το "Παιζοντας με την φωτια" της Nora Roberts.

Διαβάζω την Κάρι μας και κατανοώ την "παραστρατημένη" ηρωίδα.

mel wrote:

Διαβάζω την Κάρι μας και κατανοώ την "παραστρατημένη" ηρωίδα.

Carrie του Στίβεν Κινγκ;

Εγώ διαβάζω τη Λωξάντρα της Μαρίας Ιορδανίδου. Καιρός ήταν.

Εγω διαβαζω το βιβλιο "Ο Δουκας κι εκεινη' της Jullia Quinn.
Το βιβλιο το ειχα αγορασει (και τα επομενα) λιγο καιρο μετα που ειχε κυκλοφορησει,και το ειχα στα αδιαβαστα. Και μετα εγινε το μεγαλο μπαμ στο Netflix με την σειρα.
Στην αρχη ειπα να μην δω καθολου την σειρα γιατι παντα σε τετοια θεματα λεω "Πρωτα διαβαζεις, μετα βλεπεις" .
Για να μην χανεται η μαγεια της πρωτης αναγνωσης.
Ειδα ομως 3 επεισοδια δεν κρατηθηκα.
Ειμαι στην μεση του βιβλιου και μεχρι στιγμης οτι γινεται το ξερω απο αυτα τα 3 επεισοδια. Α στο καλο! Πραγματικα αν δεν ειχα δει αυτο το λιγο απο την σειρα θα το ευχαριστιομουν πολυ περισσοτερο το βιβλιο. Αλλα εχω και το αλλο μισο ακομα για να δουμε.

Αλμοδοβαρεμένη wrote:

mel wrote:

Διαβάζω την Κάρι μας και κατανοώ την "παραστρατημένη" ηρωίδα.

Carrie του Στίβεν Κινγκ;

Όχι, την Κάρι του Ντράιζερ (Sister Carrie ο πρωτότυπος τίτλος).

Αφού τελείωσα το μικρό "Βαλκάνια η άγνωστη γειτονιά μας" που δεν ήταν τόσο ιστορικό όσο εμπειρίες και απόψεις του συγγραφέα έπιασα το θρίλερ Το κορίτσι και η νύχτα.

Διαβάζω το μυθιστόρημα Η χρυσή κούπα. Πολύ κλισέ αλλά φεύγει εύκολα.

Το εχω διαβασει κι εγω αυτο mel, παρα πολλα χρονια πριν. Θυμαμαι οτι μου αρεσε.
Εγω διαβασα τα 8 βιβλια της σειρας "Οικογενεια Μπριτζερτον'
Ηταν πολυ ωραια ολα!
Επισης διαβασα και το παιδικο βιβλιο "Η Σεραφινα και ο μαυρος μανδυας" το οποιο επισης μου αρεσε.

paola wrote:

Το εχω διαβασει κι εγω αυτο mel, παρα πολλα χρονια πριν. Θυμαμαι οτι μου αρεσε.

Το θέμα είναι ότι κάπου δε με έπεισε ότι η απόφαση της Ματ ήταν "ηρωική" και ότι ένα τέτοιο μυστικό θα μπορούσε να μείνει κρυφό ειδικά όταν το ήξερε ένα πεντάχρονο. Δε συμμερίστηκα την τόση κατανόηση των άλλων όταν πολύ βολικά η γιαγιά πέθανε. Τέλος πάντων, τέλος καλό όλα καλά .
Τώρα διαβάζω κάτι πολύ διαφορετικό, τις "Βασίλισσες και ερωμένες" που αφορά γυναίκες σε θέσεις επιρροής σε εποχές πολύ δυσκολότερες για το φύλο μας.

Διαβάζω τις Συγκρούσεις στα Βαλκάνια. Αν και έχω αμφιβολίες για ορισμένα σημεία είναι ένα βιβλίο ευκολοδιάβαστο που σε μαθαίνει πολλά. Πιο ενδιαφέροντα κομμάτια για μένα ήταν το μετά της μάχης του Κοσσυφοπεδίου και το ιστορικό-κοινωνικό πλαίσιο της δολοφονίας του Δούκα Φραγκίσκου Φερδινάνδου που ήταν η αφορμή του Πρώτου Παγκόσμιου πολέμου.

Συνεχίζω με το Η Μπριτ Μαρί ήταν εδώ. Είναι ένα αισιόδοξο βιβλίο που σε κάνει όμως να αισθάνεσαι κάποια πίκρα... ή αν είναι βαριά η λέξη ας πούμε απογοήτευση. Γιατί όλοι γνωρίσαμε ανθρώπους που δε μας εκτίμησαν όπως έπρεπε και γιατί ακόμα και στη Σουηδία μπορούν να συμβούν άσχημα πράγματα.