Τι διαβάζετε αυτή την περίοδο;

Μία με μια Μαρία, σα να ψάχνουμε ψήλους στ' άχυρα δηλαδή . Δε γινόταν να χάσει το επεισόδιο όπου η Μαρία επιτέλους θα ελευθερωνόταν !

Διαβάζω το Αναζητώντας τη χαμένη βλεφαρίδα: μια λεσβία παρακολουθεί την πρώην της, αλλά μάλλον έχει να κάνει περισσότερο με οικογενειακά θέματα.

To "Μονο ενα χαρτινο φεγγαρι" το εχω στα αδιαβαστα.
"Τα πουλια πεθαινουν τραγουδωντας" το ειχα διαβασει πολλαααα χρονια πριν. Οταν ημουν μικρη μου ειχε αρεσει πολυ η σειρα,αλλα νομιζω οτι δεν μου αρεσε το ιδιο πολυ το βιβλιο.
Διαβασα το αστυνομικο βιβλιο "Ο υποβολεας" για το οποιο ακουγα τα καλυτερα. Πραγματικα πολυ δυνατο ηταν αν και  στο τελος θα ηθελα λιγες περισσοτερες εξηγησεις.
Τωρα επιασα ενα silk -(erotica) παρακαλω. ."Εκπτωτος"

Άρχισα χθες το "Ο Ιούδας φιλούσε υπέροχα" και το έχω προχωρήσει αρκετά. Είναι ένα διασκεδαστικό βιβλίο που διαβάζεται εύκολα αλλά ένα ψιλοσόκ το έπαθα με την περιγραφή μιας πολύ διαφορετικής εποχής. Μέχρι να συνειδητοποιήσω ότι από τότε που κυκλοφόρησε και έκανε επιτυχία έχουν περάσει κιόλας 25 χρόνια και πως κι εγώ τότε ήμουν σχετικά μικρή.

Τελειώνω το Ξιδοκόριτσο που εντάσσεται πρότζεκτ των διασκευών των έργων του Σαίξπηρ (φανφικ του Σαίξπηρ να το πούμε πιο απλά) . Έτσι κι έτσι. Βασικά δεν είδα καμιά στρίγγλα. Ούτε καν ξιδοκόριτσο.

Πω πω ποσα χρονια με πηγες πισω με το βιβλιο "Ο Ιούδας φιλούσε υπέροχα"!
Ειχα δει την σειρα και μετα αγορασα το βιβλιο.Ναι καλο ηταν.
Ασχετο αλλα εχω καταλαβει οτι ειμαι η πιο μεγαλη εδω στο φορουμ.
Εγω εχω μεινει ακομα στον "Εκπτωτο". Μεσοαλβησε και η Μεγαλη Εβδομαδα,εμεινα αρκετα πισω.

Διαβάζω το Πωλείται Παράδεισος του Εμίλιο Μπαρατσίνα. Αρχικά με μπέρδεψε με αυτό που αποκαλώ "χαοτική γραφή", δηλαδή χωρίς ειρμό, σκέψεις που δεν ξέρεις ποιος τις κάνει ή τι θέλουν να πουν, δεν καταλαβαίνεις τι γίνετε κ.λπ. Στη μέση αρκετά έχουν ξεδιαλύνει, αλλά είναι η τελευταία φορά που δίνω ευκαιρία σε βιβλίο γραμμένο έτσι .
Πιθανόν και η μετάφραση να μην είναι καλή. Οι λέξεις gorda και papito είναι προσφωνήσεις και είναι λάθος να μεταφράζονται με την κυριολεκτική τους έννοια "χοντρή" και "πατερούλης".

Τελείωσα την Αγάπη κάτω από τους ευκάλυπτους και ξανάπιασα Τα μονοπάτια των πολιτισμών. Όσο το διαβάζω διαπιστώνω ότι οι μύθοι όλων των λαών είναι ίδιοι με ελάχιστες παραλλαγές.

Εδω και κανα 2-3 βδομαδες διαβαζω κομικς. Δεν μου φτανουν τα αδιαβαστα βιβλια που εχουν φτασει ταβανι, συνειδητοποιησα οτι ειχα μεινει παρα πολυ πισω και στα κομικς μου (συν οτι αγορασα και καποια καινουργια) .Οποτε εντατικο διαβασμα.

Είχα πει να κάνω λίγο αποτοξίνωση από το διάβασμα αλλά δεν άντεξα τον πειρασμό και άρχισα τη Σιωπή του φάρου. Καλοκαίρι χωρίς Kimberley Freeman γίνετε ;

Διάβασα το "Βορράς και Νότος" της Ελίζαμπεθ Γκάσκελ. Κλασσικό εγγλέζικο, μας δείχνει τις διαφορές του βιομηχανικού Βορρά και του αγροτικού Νότου στη βικτωριανή εποχή. Αποκαλυπτικό για τα ήθη της εποχής (σε μια σκηνή συζητούν οι Άγγλοι αστοί και λένε ότι δεν είναι ηδονιστές σαν τους Έλληνες αλλά Τεύτονες που αγαπούν την εργασία ), για τις άθλιες συνθήκες εργασίας (απεργούν οι Άγγλοι εργάτες να ανέβουν τα μεροκάματα κι ο εργοστασιάρχης φέρνει πεινασμένους Ιρλανδούς να τους αντικαταστήσει) και για τη μαυρίλα της Αγγλίας γενικότερα (παντού καπνοί και γκρίζος ουρανός). Πολλή φλυαρία, όμως, βρε παιδί μου. Μακροσκελείς διάλογοι, αυτοί οι Εγγλέζοι δεν μπορούσαν να εκφραστούν ελεύθερα και το 'φερναν από δω το θέμα, το 'φερναν από κει και μας ζάλισαν. Σαν τοιχογραφία της εποχής, πάντως, ήταν πολύ καλό.

Διαβάζω τον Παλιόκαιρο της Αμάντας Μιχαλοπούλου. Ωραία γραφή αλλά μοιάζει να μην έχει κατεύθυνση. Έχω διαβάσει περισσότερο απ' το μισό βιβλίο και ο παλιόκαιρος... ακόμα δεν έχει ξεσπάσει .

Το "Βορράς και Νότος" το ειχα δει σε σειρα και μου ειχε αρεσει πολυ.Οταν εκδοθηκε το αγορασα κατευθειαν,αλλα εχει μεινει ακομα στα αδιαβαστα. (Απ'οτι βλεπω εδω και 4 χρονια Χριστε μου! ).

Μετά από μια μικρή αποχή από το διάβασμα άρχισα την Κυρία Οσμοντ του Τζον Μπάνβιλ. Ο συγγραφέας χρησιμοποιεί εύστοχες και οξυδερκείς παρομοιώσεις και το αρκετά προσεγμένο ύφος του παραπέμπει σε αγγλικές σειρές εποχής, ωστόσο δε με έχει κάνει ακόμα να ανυπομονώ για την επόμενη σελίδα, το επόμενο κεφάλαιο...

"Ένα διαμέρισμα στο Παρίσι" του Γκιγιώμ Μυσσό. Αστυνομική λογοτεχνία.

Αλμοδοβαρεμενη τι σύμπτωση! Πριν λίγες μέρες βρήκα κάτι παραπεταμένα βιβλία που δεν ήξερα ότι είχα ακόμα μεταξύ των όποιων και το "Θα είσαι εκεί;" του Musso. Είναι ευφυέστατος και συναρπαστικός .

"Θα είσαι εκεί;" του Musso είναι κι αυτό αστυνομικό;
Ναι, είναι συναρπαστικός, αφού το "Ένα διαμέρισμα στο Παρίσι" το ρούφηξα μέσα σε 3 μέρες! Έφευγαν οι σελίδες τάχιστα.

Αλμοδοβαρεμένη wrote:

"Θα είσαι εκεί;" του Musso είναι κι αυτό αστυνομικό;

Όχι, έχει να κάνει με ταξίδι στο χρόνο. Αλλά έχει αγωνία.

Έχω αρχίσει Το μονοπάτι των αρωμάτων της Κριστίνα Γκαμπόνι. Είναι μια ανακούφιση που φεύγει εύκολα, γιατί στο προηγούμενο η τέλεια απόδοση της ατμόσφαιρας  απέβαινε εις βάρος της δράσης (ένα ολόκληρο κεφάλαιο για ένα βίγκαν γεύμα με μια φεμινίστρια με την οποία ανταλλάσσονται δύο κουβέντες κυριολεκτικά ).

Το μονοπάτι των αρωμάτων της Κριστίνα Γκαμπόνι ωραίο ακούγεται.
Διάβασα "Η νύφη φορούσε μαύρα" της Σόφης Θεοδωρίδου. Στις σελίδες ξεδιπλώνεται η νεότερη ιστορία της Ελλάδος από τη μικρασιατική καταστροφή ως την επτάχρονη δικτατορία. Η ηρωίδα αγωνίζεται να επιβιώσει, ενώ διάφορες πεθερές βγάζουν το λάδι στις νύφες τους.

Αλμοδοβαρεμένη wrote:

Το μονοπάτι των αρωμάτων της Κριστίνα Γκαμπόνι ωραίο ακούγεται.

Όχι και τόσο τελικά. Προβλέψιμο, ενώ η διάθεσή της συγγραφέως να μιλήσει και να μεταδώσει γνώσεις για την αρωματολογία που τόσο αγαπά μπορεί να γίνει βαρετή για όποιον δεν έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον για το θέμα.

Τωρα διαβαζω ενα βιβλιο που μου εκαναν δωρο. "Η τελευταια μαυρη γατα" του Τριβιζα.
Εχω διαβασει βιβλια του,αλλα τα πιο μικρα.
Ειναι πολυ ωραιο!

Διαβάζω τη Σύντομη ιστορία της Ευρώπης του Τζον Χιρστ. Περιεκτικό και επιμορφωτικό.

Διαβάζω το Γυναίκες, φυλή και τάξη. Πολύ ενδιαφέρον!!!

Τελειώνω το Θα 'ναι νύχτα στο Καράκας. Πολύ καλό, ωστόσο η ιδέα ότι πριν πέσουν από τον ουρανό τα παιδιά της επανάστασης όλοι περνούσαν ωραία στη Βενεζουέλα παραμένει προβληματική ακόμα και για μυθιστόρημα. Η ανώτερη, η μεσαία τάξη και οι μετανάστες μπορεί, η κατώτερη που ήταν η πλειοψηφία προφανώς όχι.