Ποιά τηλενουβέλα βλέπετε αυτή την περίοδο;

Εγώ το Popland απ' το mtv που μάλλον το λες νεανική σειρά, όχι κλασσική τηλενουβέλα. Αλλά έχει ξεφύγει πολύ τελευταία...

Εγώ βλέπω το ισπανικό El Tiempo Entre Costuras, σειρά εποχής που εκτιλύσσεται λίγο πριν το Β Παγκόσμιο Πόλεμο. Έχει ενδιαφέρουσα πλοκή και μου αρέσουν πολύ και οι Ισπανοί ηθοποιοί.

Reina de Corazones (Μαρλένα, η βασίλισσα της καρδιάς μια εποχή στο Σταρ) που το βρήκα στο youtube κι είχα μεγάλη περιέργεια αφού δεν κατάφερα να το δω ολόκληρο όταν παιζόταν στην Ελλάδα.

Αν και δεν είναι νουβέλα, αλλά Ισπανική σειρά "Bajo sospecha".

Η τελευταία νουβέλα που είδα ήταν η μεξικάνικη σειρά "Mi corazon es tuyo".

Παρακολουθώ το Hermanos και άρχισα την Celeste. Το δεύτερο το αποφάσισα όταν ήμουν σε χάλια ψυχολογική κατάσταση. Και το ερώτημα που βγαίνει αβίαστα είναι: εντάξει κάτω από περίεργες συνθήκες ο μπορεί καθένας να σκέφτεται να κάνει περίεργα πράγματα, τώρα δηλαδή που βλέπω μια απλοϊκή αφελέστατη ιστοριούλα του 1800 είμαι καλά     ; Η προφανής απάντηση είναι ότι δεν πάω καλά κι αυτός είναι ο λόγος για τον οποίον το βλέπω και που υπερκαλύπτει τους υπόλοιπους που είναι:
-Μ' αρέσει το ζευγάρι Celeste-Franco . Ωραία, αφού μ' αρέσουν τόσο θα μπορούσα να βλέπω απλώς τις σκηνές τους. Όοοοχι θέλω και το γενικότερο πλαίσιο .
-Η μισή ευχαρίστηση είναι να βλέπεις μια νουβέλα και η άλλη μισή να την σχολιάζεις. Εδώ φαίνεται πως υπάρχει πολύ ζουμί για σχολιασμό . Τώρα είμαι στην αρχή αλλά περιμένω το μεγάλο πανηγύρι όταν η μικρή και αθώα Celeste βρεθεί στην βίλα των οργίων .
-Θέλω να διαπιστώσω κατά πόσο κάποιες παρατηρήσεις μου σχετικά με τον Enrique Torres και τα συγγραφικά του τεχνάσματα ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα. Ίσως αυτός είναι ο πιο πρωτότυπος λόγος για να ξεκινήσει κάποιος μια νουβέλα, αλλά είναι να μην με πιάσει το ερευνητικό μου εμένα       .

Έχω ξεκινήσει το Que dios te perdone, λόγω Mark Tacher βασικά, αλλά εντάξει ωραία είναι. Βέβαια, έχω ένα θεματάκι με τις Μεξικάνικες και τις περισσότερες τις βλέπω στο γρήγορο, γιατί δεν αντέχω τις τόσες υπερβολές.

Τώρα που τελείωσα το Reina de Corazones, έπιασα το Los Ricos Tambien Lloran σε περίληψη. Η υπόθεσή του γνωστή και βαρετή αλλά είναι κλασσικό και θέλω να δω τις ερμηνείες των ηθοποιών, σαφώς ανώτερων από όσους πρωταγωνίστησαν στο Maria la del Barrio

Συμφωνώ σ' αυτό, μπορεί να μην ήταν ηθοποιάρες άλλα ήταν εμφανώς καλύτεροι από Thalia-Colunga.

Επειδή την είδα ρετρό, βλέπω τώρα το "El Derecho de Nacer" με τη Βερόνικα Κάστρο σε περίληψη και την "Quinceanera"

Εγώ με την Celeste τελείωσα (πιστεύω) με τα ρετρό. Θα προσπαθήσω να μη δω την Antonella .

Είδες ολόκληρη τη Celeste ή δεν βλεπόταν και την έκοψες; Κι η Antonella δεν είναι ρετρό;
Το πρόβλημα με αυτά είναι ότι κινούνται πολύ αργά. Μάλλον έχουμε συνηθίσει σε έργα με γρήγορους ρυθμούς.

Έχω δει 28 επεισόδια της Celeste, έβλεπα ένα την ημέρα αλλά είπα επισπεύσω τον ρυθμό γιατί κατάλαβα πως έτσι δεν τελειώνω ούτε του χρόνου . Δεν είναι συναρπαστική αλλά καλή για telenovela rosa. Δεν τρέχει σφαίρα ούτε όμως πάει αργά. Μάλιστα ένα από τα προβλήματα που αντιμετώπιζε ο Torres με τους παραγωγούς (6 χρόνια πηγαινοέφερνε το σενάριο μέχρι να γίνει τηλενουβέλα) ήταν ακριβώς αυτό, ότι δεν είχε πολύ αργές εξελίξεις και του έλεγαν "αν η κυρά Rosa πάει 15 μέρες διακοπές πρέπει όταν γυρίσει να μπορεί να το ξαναπιάσει" !!!  
Η Antonella είναι επίσης ρετρό γι αυτό λέω ότι θα προσπαθήσω να μην την δω. Το μεγάλο ατού και των δύο είναι το ζευγάρι Del Boca-Bermudez , είναι πραγματικά υπέροχοι μαζί . Αν κάποιος ήθελε ν' αρχίσει ένα απ' τα δύο θα του πρότεινα την Antonella που απ' ότι έχω καταλάβει έχει πιο κωμικό τόνο. Βέβαια είμαι σίγουρη πως και εκεί θα υπάρχει μια γερή δόση κλάψας . Στην Celeste πάντως υπάρχει ισορροπία θα έλεγα ανάμεσα στο γέλιο και το κλάμα. Δηλαδή στο ίδιο επεισόδιο μπορεί και να κλαίει και να γελά, ή να κλαίει για 2 επεισόδια και στο επόμενο να γελά, μια μεγάλη διαφορά με τα μεξικάνικα όπου το κλάμα μπορεί να διαρκεί 80 επεισόδια!

Μάλιστα ένα από τα προβλήματα που αντιμετώπιζε ο Torres με τους παραγωγούς (6 χρόνια πηγαινοέφερνε το σενάριο μέχρι να γίνει τηλενουβέλα) ήταν ακριβώς αυτό, ότι δεν είχε πολύ αργές εξελίξεις και του έλεγαν "αν η κυρά Rosa πάει 15 μέρες διακοπές πρέπει όταν γυρίσει να μπορεί να το ξαναπιάσει" wrote:

:lol!: Κάτι τέτοιοι παραγωγοί θα έφτιαξαν τις σαπουνόπερες όπου μια σκηνή διαρκεί 800 επεισόδια. Μονόπλανα, όχι αστεία :

Το μεγάλο ατού και των δύο είναι το ζευγάρι Del Boca-Bermudez amor2 amor2 amor2 , είναι πραγματικά υπέροχοι μαζί wrote:

μαζί "]

Έχω ακούσει τα καλύτερα γι'αυτούς. Στις επιτυχίες τους δε βασίστηκε και το ζεύγος Ίβο-Μίλι;

Μα είναι ήδη από τα πολύ αγαπημένα μου ζευγάρια, μπορεί να μην έχουν την ομορφιά των Arana-Oreiro αλλά ειδικά στις πιο παιχνιδιάρικες σκηνές δεν παίζονται   !!! Τώρα που τους βλέπω καταλαβαίνω την επιτυχία τους!
Ήταν και οι αγαπημένοι πρωταγωνιστές του Torres. Υποψιάζομαι πως αν μπορούσε θα τους έβαζε και στην Μιλάγκρος, αλλά ήταν αρκετά μεγάλοι για Μίλι και Ίβο .

Αφήνω στην άκρη την Quinceanera και ξαναπιάνω το Ο Clone που είχα αφήσει στο 25ο επεισόδιο επειδή δεν έβρισκα τα υπόλοιπα επεισόδια μεταγλωττισμένα. Τώρα τα βρήκα :yupi22: :

Έλα, έβλεπες το O Clone;! Κι εγώ το παρακολουθούσα μεταγλωττισμένο στα ισπανικά, αλλά το άφησα για έναν λόγο που μπορεί να φαίνεται χαζός . Πάντως παίζουν ηθοποιάρες και όπως όλα τα βραζιλιάνικα χάνει με την μεταγλώττιση. Φαντάζομαι και τι φωνή καρτούν θα έχουν δώσει πάλι στην Debora . Ανοίγω φόρουμ, σίγουρα έχουμε να πούμε πολλά       !!!

Κάποια βιντεάκια του Joaquin και της Ramona (μάλλον Manuela) από το Somos familia με έκαναν να υποκύψω στο σχεδόν αηδιαστικό είδος που λέγεται "αργεντίνικη οικογενειακή κωμωδία". Ο Gustavo Bermudez ακόμα και σπασμένος 50άρης είναι ο Gustavo και η Ana Maria Orozco είναι διασκεδαστική στον ρόλο της. Η αλήθεια είναι ότι δε την κάνεις τόσο για μοντέλο, περισσότερο για κακομοιρούλα , αλλά βγαίνει συμπαθητική και αστεία. Μόλις είδα το 1ο επεισόδιο, δεν είναι η τηλενουβέλα που θα καταπλήξει τα πλήθη, λίγο πολύ τα τυπικά, ελπίζω να αφιερώνουν πολύ χρόνο στο Joaquin-Ramona και να μη μας ζαλίζουν με τα ορφανά παιδάκια (4 ζωή να 'χουν).

Βλέπω το El tiempo entre costuras και το El Faro (από χθες στα πορτογαλικά ). Το δεύτερο για σαπουνίζον εργάκι δεν είναι κακό. Μπορεί η ιστορία του Ρικάρδο και της Λουθία να μην είναι τόσο μαγική όσο θέλουν να μας πουν οι σεναριογράφοι, αλλά γελάω όταν ο Ρικάρδο προσπαθεί να επανορθώσει και τα κάνει κάθε φορά χειρότερα . Περίμενα μεγαλύτερη μάχη ανάμεσα στους πλούσιους και τους φτωχούς αλλά μάλλον είναι νωρίς ακόμα.
Το Somos familia το έχω παρατήσει. Καλοί ηθοποιοί, αλλά είχε γίνει πολύ μελοδραματικό, αναμενόμενο για μια σειρά με 4 ορφανά παιδάκια και μια μάνα είχε αναγκαστεί να δώσει την κόρη της. Το σενάριο δεν  είχε πολλές υπερβολές, υπήρχε και κάποιο χιούμορ αλλά ήταν ένα σενάριο που θα μπορούσε να γράψει ο καθένας.

Βλέπω κι εγώ το El Tiempo entre Costuras, προς το παρόν άφησα το O Clone με το που έκλεισα 100 επεισόδια. Αργότερα θα το ξαναπιάσω. Μια ανάπαυλα για να μην το βαρεθώ, όχι επειδή δεν έχει ενδιαφέρον (το αντίθετο, ειδικά τώρα που εμφανίστηκε κι ο κλώνος στη σειρά) αλλ'επειδή πιστεύω ότι θα έπρεπε να έχει λιγότερα επεισόδια. Δεν μου αρέσουν οι ιστορίες των τρίτων ρόλων (όπως οι γραμματέας του Αλβιέρι, η φίλη της Μάισα με τον άντρα της κλπ)
Το El Tiempo entre Costuras προχωράει τόσο γρήγορα και γεμάτο ανατροπές που δεν είναι να χάνει κανείς επεισόδιο.

Παρακολουθώ σε περίληψη το La Fuerza del Destino παράλληλα με το O Clone

Το La fuerza del destino πώς σου φαίνεται;

Καλούτσικο αλλά δε με τρελαίνει. Η ιστορία του παιδιού του λαού που τον εκμεταλλεύτηκε η κακιά και τον αγάπησε η καλή δεν είναι από τις αγαπημένες μου

Αυτή την περίοδο δεν ψήνομαι να ξεκινήσω κάτι. Βλέπω κάτι βιντεάκια από το Papa a la deriva, άλλο ένα "πάω σε ένα σπίτι και τους κάνω όλους χαρούμενους, Νταντά-Μελωδία της ευτυχίας style"     (γιατί όλο πέφτω σε τέτοια τελευταία ; ). Να την δω κανονικά δε σφάξανε , δυο σχολιάκια όμως θα τα κάνω:
-Παιδιά αφήστε μισό κλισέ απέξω, όχι ένα μισό .  
-Το ζευγάρι Violeta-Bruno είναι φωτιά . Δε μου κάνει καμιά εντύπωση που τα φτιάξανε και στην πραγματικότητα, φαινόταν το πράγμα . Γενικά υπάρχουν και καλά στοιχεία στη σειρά. Υπάρχουν και κουλά. Προσφέρεται για σεντόνια.
-Σε όσους αρέσει η λάτιν χορευτική μουσική θα εκτιμήσουν το σαλσομπατσατοειδές σάουντρακ :

Παρακολουθώ τον Φάρο, μιας και ξανάρχισε. Στο σημερινό επεισόδιο Ρικάρδο έμαθε ότι ο άνδρας που είχε παντρευτεί η Λουθία για οικονομικούς λόγους και χωρίς περαιτέρω υποχρεώσεις ήταν ο πατέρας του και στράβωσε. Μα αφού του είχε εξηγήσει η κοπέλα, πως κάνει έτσι, λες και έχει πολύ μεγάλη διαφορά (τα τυπικά αυτού του είδους των σειρών ). Πάντως ενώ κινείται στα γνωστά πλαίσια, κινεί απροσδόκητα το ενδιαφέρον σε κάποιες φάσεις.

Ο Φάρος παίζεται σε ελληνικό κανάλι ή το παρακολουθείς on line;

Εγώ περιμένω να ανέβει το τελευταίο επεισόδιο O Clone στο κανάλι του youtube που τα παρακολουθώ. Έφαγα όλον τον γάιδαρο και μου λείπει η ουρά!
Παράλληλα άρχισα το Sortilegio που είναι ευχάριστη έκπληξη γιατί οι εξελίξεις προχωρούν γρήγορα. Πολύ χαίρομαι που ο πρωταγωνιστής είναι έξυπνος, αμέσως κατάλαβε την πλεκτάνη και δεν του παίρνει ατελείωτα επεισόδια ώσπου να ξεστραβωθεί