Οι αγαπημένοι σας συγγραφείς.

Εγώ δεν είμαι τόσο βιβλιοφάγος οπότε περιμένω να διαβάσω για τους δικούς σας .

1. Γκαμπριέλ Γκαρσία Μαρκές.
Έχω διαβάσει τα άπαντα του πλην ενός, το Φθινόπωρο του Πατριάρχη, που δε βρίσκεται εύκολα. Σκέτη μαγεία, δεν έχω τι άλλο να πω γι'αυτόν τον άνθρωπο.
2. Φιοντόρ Ντοστογέφσκυ.
Κι εδώ μου λείπει ένα έργο, οι Δαιμονισμένοι, για να συμπληρωθεί το καρέ. Το "Έγκλημα και Τιμωρία" είναι το αγαπημένο μου βιβλίο όλων των εποχών. Αν και διαφωνώ με ορισμένες από τις αντιλήψεις του, ήταν μέγας ψυχολόγος.
3. Ιζαμπέλ Αλιέντε.
Μου αρέσει η ατμόσφαιρα που δημιουργεί, οι δυναμικοί γυναικείοι χαρακτήρες και τα πολιτικά θέματα που θίγει (κυρίως τα δικτατορικά καθεστώτα στη Λατινική Αμερική, όπως και ο Μαρκές)
4. Αλκυόνη Παπαδάκη.
Λυρισμός σε συντομία. Το δυνατό της σημείο είναι οι αλησμόνητοι ολοζώντανοι χαρακτήρες. Με πιάνει μια περίεργη νοσταλγία όταν τη διαβάζω. Μόνο το τελευταίο της έργο μου έχει ξεφύγει μέχρι στιγμής.
5. Νίκος Καββαδίας.
Άρωμα ταξιδιάρικο, μαγεία και αγαπούσε κι αυτός τον ισπανόφωνο κόσμο όπως κι εμείς στο φόρουμ.
6. Φρανς Κάφκα.
Εδώ η σχέση είναι περίεργη. Είτε τον λατρεύω και ταυτίζομαι -τα έργα του που μιλάνε για την καταπίεση από το κράτος, τους θεσμούς, την οικογένεια- είτε τον μισώ όσο δεν πάει -όταν τον πιάνει απελπισία και μας λέει η ζωή δεν έχει νόημα. Τις νουβέλες του τις άφησε ανολοκλήρωτες. Τα διηγήματά του ήταν τα καλύτερα. Έχω διαβάσει τα άπαντά του.

Ειναι πολλοι οι συγγραφεις που μου αρεσουν αλλα στους πιο αγαπημενους μου θα βαλω σιγουρα την
1-Enid Blyton (μικρη νομιζα οτι ειναι αντρας).Την ανακαλυψα οταν αρχισα να διαβαζω βιβλια.Απεξω τα εχω μαθει,και εξακολουθω να τα διαβαζω ακομα και τωρα.Αυτα τα βιβλια ειναι συνδυασμενα με την παιδικη ηλικια και αθωοτητα γι'αυτο και τα αγαπω πολυ.
2-Ιουλιος Βερν. Μαζι με την Blyton ειναι ο αλλος συγγραφεας που ανακαλυψα μικρη και που αγαπησα.Με τα βιβλια του εκανα πολυ ωραια ταξιδια στην φαντασια.
3-Τζειν Οστεν. Eνταξει αλλο στυλ εδω.Εχω ολα της τα γνωστα εργα. Μου αρεσει.  
4-Αγκαθα Κριστι.Μου αρεσουν τα αστυνομικα και η συγκεκριμενη ειναι μια  απο τις top σε αυτο το ειδος.

Enid Blyton τι μου θύμησες... διάσημο όνομα εκείνα τα χρόνια της εφηβείας μας...
Εγώ περισσότερο Λιόσα και Αλιέντε έχω διαβάσει. Τους βλέπω κάπως σαν να είναι ο ένας το μυαλό και η άλλη η καρδιά στο σώμα της λατινοαμερικάνικης λογοτεχνίας. Συμφωνώ με την Αλμοδοβαρεμένη, για την ατμόσφαιρα και τα πολιτικά θέματα. Και είναι μια ασφαλής επιλογή, ακόμη τα βιβλία που δεν ανήκουν στα αριστουργήματά της όπως η Κόρη της μοίρας διαβάζονται εύκολα.
Επίσης Σελίνκο. Διαφορετικό ύφος κι απ' τους δύο, απευθύνεται κυρίως σε νεαρές ηλικίες. Οι ιστορίες της όμως είναι ευχάριστες (και αισιόδοξες ).

Την Enid Blyton πρώτη φορά την ακούω, για να πω την αλήθεια. Μάλλον γιατί στην εφηβεία μου διάβαζα κυρίως ελληνικά. Συμφωνώ ότι η Κρίστι είναι κορυφή των αστυνομικών! Μα ούτε μια φορά να μην πετύχω τον ένοχο στις ιστορίες της; Είχε ταλέντο στο να στρέφει τις υποψίες αλλού.
Λιόσα και Σελίνκο θέλω οπωσδήποτε να διαβάσω. Η Σελίνκο εφηβικά έγραψε;

Αλμοδοβαρεμένη wrote:

Συμφωνώ ότι η Κρίστι είναι κορυφή των αστυνομικών! Μα ούτε μια φορά να μην πετύχω τον ένοχο στις ιστορίες της; Είχε ταλέντο στο να στρέφει τις υποψίες αλλού.

Από Κρίστι έχω δει μόνο την Ποντικοπαγίδα στο θέατρο. Έχει ένα αξιοζήλευτο ταλέντο στα αστυνομικά .

Αλμοδοβαρεμένη wrote:

Λιόσα και Σελίνκο θέλω οπωσδήποτε να διαβάσω. Η Σελίνκο εφηβικά έγραψε;

Ο Λιόσα είναι καλός αν δεν έχεις πρόβλημα με την σκληρή θεματολογία. Η Σελίνκο γράφει πιο ανάλαφρα (καμιά φορά περισσότερο απ' όσο χρειάζεται) αλλά είναι ευχάριστες οι ιστορίες της.

Απο τους συγγραφεις που αναφερατε παραπανω εχω διαβασει :
Μαρκες-Ο ερωτας στα χρονια της χολερας
Ντοστογιεφσκι-Εγκλημα και τιμωρια
Αλιεντε-Το σπιτι των πνευματων
Σελινκο-"Ημουν ενα ασχημο κοριτσι" και "Ντεζιρε" .Ωραια και τα δυο!

Το σπίτι των πνευμάτων είναι το κορυφαίο της Αλιέντε. Μαζί με το Του έρωτα και της σκιάς για μένα, με το οποίο έχω πλαντάξει. Από Σελίνκο έχω διαβάσει και τα δύο μαζί με το "Ο άνδρας μου παντρεύεται σήμερα" και το "Αύριο όλα θα πάνε καλύτερα". Καλύτερο το δεύτερο.

Η Φρανσουάζ Σαγκάν σας αρέσει; Μου άρεσαν τα Καλημέρα θλίψη, Σας αρέσει ο Μπραμς; και το Ένα χαμένο προφίλ. Σε όλα περιγράφεται μια λουσάτη ζωή αλλά το τέλος είναι μελαγχολικό.

mel wrote:

Η Φρανσουάζ Σαγκάν σας αρέσει; Μου άρεσαν τα Καλημέρα θλίψη, Σας αρέσει ο Μπραμς; και το Ένα χαμένο προφίλ. Σε όλα περιγράφεται μια λουσάτη ζωή αλλά το τέλος είναι μελαγχολικό.

Τη Φρανσουάζ Σαγκάν και το "καλημέρα Θλίψη" έχω ακουστά αλλά δεν έχω διαβάσει. Είναι καλή;
Ο Μπραμς μου είναι άγνωστος εντελώς...

Αλμοδοβαρεμένη wrote:

Τη Φρανσουάζ Σαγκάν και το "καλημέρα Θλίψη" έχω ακουστά αλλά δεν έχω διαβάσει. Είναι καλή;

Ναι. Υπάρχει μια ελαφρότητα μέσα από την κενή ζωή πλουσίων και κοσμικών αλλά αυτό δεν κάνει τα βιβλία λιγότερο αληθινά. "Καλημέρα θλίψη" και "Ένα χαμένο προφίλ" μου άρεσαν περισσότερο, το πρώτο νομίζω θεωρείται καλύτερο. Το τέλος το ανεβάζει πολύ, είναι η κορύφωση. Και η ειλικρινής, συνεπής αντιμετώπιση της θλιβερής κατάστασης.

mel wrote:

Αλμοδοβαρεμένη wrote:

Τη Φρανσουάζ Σαγκάν και το "καλημέρα Θλίψη" έχω ακουστά αλλά δεν έχω διαβάσει. Είναι καλή;

Ναι. Υπάρχει μια ελαφρότητα μέσα από την κενή ζωή πλουσίων και κοσμικών αλλά αυτό δεν κάνει τα βιβλία λιγότερο αληθινά. "Καλημέρα θλίψη" και "Ένα χαμένο προφίλ" μου άρεσαν περισσότερο, το πρώτο νομίζω θεωρείται καλύτερο. Το τέλος το ανεβάζει πολύ, είναι η κορύφωση. Και η ειλικρινής, συνεπής αντιμετώπιση της θλιβερής κατάστασης.

Χμ, θα πρέπει να το πιάσω κάποια στιγμή

Δεν εχω διαβασει τιποτα δικο της,και δεν νομιαζω οτι θα διαβασω