Σεναριογράφοι και κοινό.

Είναι κάποιες φορές που η τροπή που δίνουν οι σεναριογράφοι στην υπόθεση ενός έργου βρίσκει σφόδρα αντίθετο το κοινό ή ένα μεγάλο μέρος του. Οι φαν της σειράς γράφουν στα social media και διαμαρτύρονται, τους βρίζουν... Αφού είναι δική τους η ιστορία μπορούν να κάνουν ό,τι θέλουν λογικά. Υπάρχει όμως και οι άποψη ότι από την στιγμή που κάτι εκτίθεται στο κοινό παύει ν' ανήκει αποκλειστικά στον δημιουργό του, αλλά ανήκει και σ' αυτούς που ταυτίστηκαν με τους ήρωες, που αγαπήσανε ζευγάρια, που ξενυχτήσανε αναλύοντας κάθε σκηνή.... Η δική σας γνώμη ποια είναι;

Η ιστορία ανήκει στον/ην συγγραφέα όσον αφορά το περιεχόμενο (υπόθεση, χαρακτήρες, εξέλιξή της και τέλος αυτής). Δεν θα μπορούσε να γίνει αλλιώς, εφόσον εκείνος/η τη γράφει. Αν το κοινό θέλει άλλη τροπή, ας γράψει δικιά του ιστορία. Εξάλλου, ποιανού το χατίρι να κάνει ο/η σεναριογράφος; Μπορεί ο τάδε θεατής να θέλει έναν χαρακτήρα με καλό τέλος κι ο άλλος θεατής να θέλει τον ίδιο χαρακτήρα με κακό τέλος.
Από κει και πέρα, όταν ένα έργο δημοσιευτεί, ανήκει στο κοινό κατά έναντρόπο. Μπορεί το κοινό να το κρίνει, να το σχολιάσει, να το βρίσει ακόμα στα πλαίσια του σχολιασμού. Δεν επιτρέπεται να το οικειοποιηθεί, να το παρουσιάσει ως δικό του όσο βρίσκεται κάτω από πνευματικά δικαιώματα. Έτσι θα έπρεπε να είναι: είτε όλοι θα έχουμε δικαίωμα ιδιοκτησίας στην εργασία μας, είτε όλοι θα κάνουμε τα έργα μας κοινά. Όχι μόνο τα έργα των καλλιτεχνών κοινά.

Αν και συμφωνω με αυτα που εγραψε η Αλμοδοβαρεμενη ,ομολογω οτι καποιες φορες στο παρελθον εχω ξενερωσει με καποιες εξελιξεις σε σειρες που εχω παρακολουθησει,και θα ηθελα να ακουνε λιγο και τους τηλεθεατες,οι οποιοι ζητουν το αντιθετο,απο αυτο που γινεται τελικα. Για τον λογο,οτι φτιαχνεις μια σειρα για να την δει ο κοσμος και να την ευχαριστηθει.Οποτε ξερω'γω ας μην εισαι και απολυτα καθετος.Τουλαχιστον οταν βλεπεις οτι κατι το ζητα η πλειοψηφια των τηλεθεατων.
Μιλαω κυριως για καθημερινες σειρες με παρα πολλα επεισοδια,οχι για μια σειρες με λιγα επεισοδια,η' βιβλια.

Εγώ είμαι μεν της άποψης ότι το έργο ανήκει στον δημιουργό του, αλλά πιστεύω κιόλας ότι όταν κάποιες υποθέσεις ή χαρακτήρες είναι δημοφιλείς και ο κόσμος ζητάει κάτι λογικό (όχι π.χ. όπως στη Belissima που ήθελαν οι τηλεθεατές να μείνει η Julia με τον κακό επειδή ήταν ωραίος) καλό είναι να του γίνεται το χατήρι. Η σειρά γίνεται για να τη χαίρεται ο κόσμος κι αυτός την κάνει επιτυχία ή όχι, αλλιώς τι νόημα έχει;

Το "πρόβλημα" κορίτσια είναι ότι το καθετί ο καθένας το εκλαμβάνει διαφορετικά, συνεπώς και ένας δημιουργός μπορεί να έχει διαφορετική άποψη για τους ήρωές του ή τις καταστάσεις από την μεγαλύτερη μερίδα του κοινού. Ας αφήσουμε έξω περιπτώσεις όπου οι σεναριογράφοι αναγκάζονται να προσαρμόζουν το σενάριο για λόγους άσχετους με την έμπνευσή τους (περισσότερα επεισόδια για λόγους τηλεθέασης, αποχώρηση ηθοποιών κ.α.).
Γενικά συμφωνώ μαζί σας, όλοι βλέπουμε τις σειρές για να τις ευχαριστιόμαστε. Πολλές φορές δεν συμφωνώ με τις εξελίξεις αλλά αν υπάρχει κάποια λογική μπορώ (μετά από πολλά βρισίδια, χάπια, αφού περάσει αρκετός καιρός...) να τις χωνέψω.
Το θέμα σκεφτόμουν να το ανοίξω και παλιότερα αλλά αφορμή αυτή τη φορά στάθηκε ότι ο Ale από τις Guapas καταλήγει μάλλον με την Andrea (σήμερα είναι το τελευταίο επεισόδιο). Αν και δεν υπάρχουν πια ελληνικά λάτιν φόρουμ και ένα αργεντίνικο που είχα ανακαλύψει δεν είχε συζητήσεις για τις εξελίξεις τις σειράς, φαντάζομαι πως αν αυτός έκανε επιτέλους μια υγιή σχέση με μια άλλη γυναίκα με την οποία θα μπορούσε να είναι ευτυχισμένος και χαρούμενος το 90% του κοινού θα ήταν σε τέτοια φάση:   . Θυμάμαι έναν διάλογο όπου η Andrea λέει στην Reina ότι όταν είχε φύγει, αυτός την έπαιρνε κάθε μέρα στο τηλέφωνο και έκλαιγε και η Reina απαντά "α έκλαιγε; γιατί μαζί μου γελάει" . Το χειρότερο είναι ότι και η Reina μάλλον καταλήγει (γρήγορα, πρόχειρα, να κλείσουμε κι αυτό το θέμα) με τον απατεωνίσκο πρώην σύζυγό της που είχε δημιουργήσει οικογένεια με άλλη γυναίκα .
Τέλος πάντων, καταλαβαίνω κάπως την σεναριογράφο γιατί ίσως και ο ίδιος είχε ανεχτεί πάρα πολλά που δεν θα έπρεπε, για να κάνει πίσω στο θέμα της αγάπης της βλαμμένης τώρα. Αλλά δεν είναι και απίθανο να σκεφτεί κάποιος σωστά έστω και αργά, αυτό πιστεύω εγώ.
Τι θα έκανα εγώ στην θέση ενός σεναριογράφου αν έβλεπα ότι το κοινό έχει εντελώς διαφορετική γνώμη από την δική μου; Θα επέμενα (στο τέλος όπως θα έφερνα τα πράγματα μπορεί και να τους  άρεσαν) αλλά αν μου ερχόταν κάτι εξωφρενικό δεν θα το έγραφα.

Έχετε δίκιο. Μάλλον το θέμα είναι ποιον στόχο έχει ο δημιουργός. Αν στόχος του είναι να κάνει επιτυχία, τότε θα λάβει υπ'όψιν τη γνώμη της πλειοψηφίας του κοινού. Και σε σειρές με πολλά επεισόδια αυτός είναι ο στόχος. Βέβαια, εδώ κινδυνεύει να χαθεί η λογική, όπως λέει η Μελ, διότι η ιστορία βγαίνει από τη σειρά της.
π.χ. Όταν έβλεπα La Esposa Virgen. Η πρωταγωνίστρια αγαπούσε άλλον, παντρεύτηκε τον αντίζηλο, σκεφτόταν τον άλλον. Το κοινό ψήφισε υπέρ του αντίζηλου (κι εγώ αυτόν προτιμούσα). Αλλά τι να κάνει ο έρμος ο σεναριογράφος; Έβγαλε από τη μέση τον πρώτο κι έβαλε την πρωταγωνίστρια να συνειδητοποιεί ξαφνικά ότι αγαπά τον άντρα της. Στα καλά καθούμενα ξέχασε ο,τι αφορούσε τον πρώτο. Δεν έπειθε η ιστορία.
Αν πάλι στόχος του δημιουργού είναι να εκφραστεί, θα γράψει μόνο αυτά που σκέφτεται. Κι αν είναι τυχερός, θα βρει θεατές να τους αρέσουν. Θα ικανοποιήσει μια μειοψηφία. Δεν θα κάνει επιτυχία, αλλά θα κάνει το κομμάτι του.

Με αφορμη το παραδειγμα που εδωσες Αλμοδοβαρεμενη,θα το παω λιγο αλλου.
Αν ημουν σεναριογραφος,και ηθελα η ηρωϊδα μου,να παντρευεται για τους χ-ψ  λογους τον αντιζηλο,αλλα να αγαπα  τον πρωτο της ερωτα,θα φροντιζα καταρχην οταν θα ηταν η ωρα να γινει η σειρα,να γινει ενα καλο καστ ηθοποιων.
Η κοπελα και ο πρωτος της ερωτας θα επρεπε να εχουν εντονη χημεια μεταξυ τους,κι εγω να γραψω για τον αντρα ενα εντονο και ωραιο  χαρακτηρα ο οποιος θα ειναι αρεστος στο κοινο. Και θα εκανα τον αντιζηλο αντιπαθητικο-κακο,και οχι κακο-γοητευτικο οπως συμβαινει σε πολλες σειρες.(Και μας μπερδευουν)   Και θα τον επαιζε ηθοποιος που θα ειχε λιγοτερη χημεια με την πρωταγωνιστρια,ωστε το κοινο στο τελος να θελει να δει την κοπελα με τον πρωτο της ερωτα,και να περασει αυτο που θελω,και που εχω γραψει.
Δεν γινεται ομως εγω να θελω αυτο, και να δημιουργω εναν πολυ εντονα γοητευτικο χαρακτηρα κακου παιδιου,να βαζω και εναν αντρα ηθοποιο γοητευτικοτατο,,να λιωνουν οι γυναικες,και μετα να απορω "Μα γιατι το κοινο μου,δεν θελει την ηρωϊδα με τον πρωτο της ερωτα;;¨Εγω τους θελω μαζι" Αν τους θες μαζι,φροντισε να "χτισεις" σωστα τους χαρακτηρες.
Οι γυναικες κακα τα ψεμματα γοητευομαστε πολυ απο τα bad boys.    

paola wrote:

Η κοπελα και ο πρωτος της ερωτας θα επρεπε να εχουν εντονη χημεια μεταξυ τους,κι εγω να γραψω για τον αντρα ενα εντονο και ωραιο χαρακτηρα ο οποιος θα ειναι αρεστος στο κοινο. Και θα εκανα τον αντιζηλο αντιπαθητικο-κακο,και οχι κακο-γοητευτικο οπως συμβαινει σε πολλες σειρες.(Και μας μπερδευουν) Razz Και θα τον επαιζε ηθοποιος που θα ειχε λιγοτερη χημεια με την πρωταγωνιστρια,ωστε το κοινο στο τελος να θελει να δει την κοπελα με τον πρωτο της ερωτα,και να περασει αυτο που θελω,και που εχω γραψει.
Δεν γινεται ομως εγω να θελω αυτο, και να δημιουργω εναν πολυ εντονα γοητευτικο χαρακτηρα κακου παιδιου,να βαζω και εναν αντρα ηθοποιο γοητευτικοτατο,,να λιωνουν οι γυναικες,και μετα να απορω "Μα γιατι το κοινο μου,δεν θελει την ηρωϊδα με τον πρωτο της ερωτα;;¨Εγω τους θελω μαζι" Αν τους θες μαζι,φροντισε να "χτισεις" σωστα τους χαρακτηρες.

Έτσι είναι. Το κοινό ερωτεύεται χαρακτήρες (παίζει ρόλο και η ερμηνεία του ηθοποιού βέβαια, μπορεί να χαντακωθεί ένας ρόλος ή να απογειωθεί) αλλά αν ο σεναριογράφος δώσει όλες τις χάρες στον ένα (πρωταγωνιστή) και όλα τα στραβά στον άλλον (ανταγωνιστή) δεν θα βγει λίγο καρικατούρα το αποτέλεσμα; Ενώ αν μοιράσει τις δυνάμεις, η ηρωίδα θα αποκτήσει πραγματικό δίλημμα και το έργο σασπένς
'Εχω παρατηρήσει και τηλενουβέλες όπου το (γυναικείο) κοινό διαλέγει με ποιον θα μείνει η ηρωίδα από την εμφάνιση του ηθοποιού!
Στην Καρμελίτα, ρώσικη σειρά που παιζόταν κάποτε στην ΕΡΤ, η ιστορία αφορούσε τον απαγορευμένο έρωτα μιας τσιγγάνας μ'έναν μπαλαμό. Αλλά ο τσιγγάνος που την ανάγκασαν να παντρευτεί ήταν πιο ωραίος και το κοινό άσκησε βέτο
Ο μπαλαμός:

Η τσιγγάνα κι ο τσιγγάνος:

Αχ Αλμοδοβαρεμενη μπραβο!!!!
Την εβλεπα την σειρα παλια,την σκεφτομουν τελευταια, αλλα δεν μπορουσα να θυμηθω τον τιτλο!
Ωραια σειρα!

Οσο γι'αυτο που λεγαμε παραπανω..Ενταξει δεν ειπαμε να γινει καρικατουρα ο αντιζηλος. Απλα καποιος πρεπει να ειναι πιο αρεστος.
Βεβαια ειναι παμπολλες οι περιπτωσεις που η κοπελα (και το κοινο) διχαζεται,αναμεσα σε δυο γοητευτικους αντρες,που διεκδικουν την καρδια της.
Εκει αναποφευκτα το κοινο μοιραζεται.

Κορίτσια που το θυμηθήκατε το Καρμελιίτο ; Η αδερφή μου την ήθελε με τον χοντρούλη τον ξανθούλη και μάλλον αυτό θα ήταν το πιο σωστό αφού μ' αυτόν ξεκίνησε η ιστορία αγάπης. Μα σοβαρά το αλλάξανε επειδή ο άλλος ήταν πιο όμορφος ;

mel wrote:

Μα σοβαρά το αλλάξανε επειδή ο άλλος ήταν πιο όμορφος scratch ;

Έτσι λέγεται. Ο άλλος είχε μεγαλύτερη πέραση στο γυναικείο κοινό.

Επανέρχομαι στο θέμα με αφορμή σχόλια που διαβάζω στα φόρουμ του τύπου «πάει, έκαναν σαπούνι την τάδε σειρά», «έχουμε βαρεθεί τα τρίγωνα και τα πολύγωνα», «χάλασαν κι αυτό το ζευγάρι» ή «χάλασαν κι αυτόν τον χαρακτήρα».
Θα «απαντήσω» από την πλευρά και της συγγραφέως και της τηλεθεάτριας.
1. Μια καθημερινή σειρά το θεωρό απαραίτητο να είναι «τραβηγμένη» ώστε τα πάθη, οι ίντριγκες και οι περίεργες καταστάσεις να τραβήξουν το κοινό. Αν όμως παρατραβάει γίνεται απλώς μια ηλίθια σειρά.
2. Φαίνεται όντως πως τα τρίγωνα είναι μια ευκολία για τους σεναριογράφους. Ωστόσο είναι πολύ συχνά στην ζωή και δεν αναφέρομαι στενά στους απαράδεχτους που έχουν σύστημα ν’ απατούν το ταίρι τους. Ένας παντρεμένος ή δεσμευμένος άνθρωπος μπορεί να νιώσει έλξη, να ερωτευθεί ένα τρίτο πρόσωπο ή να μην έχει ξεκολλήσει ουσιαστικά από τον/την πρώην του.
Εδώ καλό είναι να υπάρχει μια συνεννόηση-κατανόηση  σεναριογράφου-τηλεθεατή. Σκεφτόμουν πως αν η Νοέλια ήταν σειρά πολλοί μπορεί να έλεγαν «χάλασε αυτό το ωραίο ζευγάρι Κλαούδια-Λεάντρο γιατί αυτός θέλει την ηλίθια την πρώην του» κ.λπ. Ναι, το χάλασα αλλά σημασία είχε να μην χαλάσω το Νοέλια-Λεάντρο γιατί αυτοί είναι το ζευγάρι, ο μοιραίος και μεγάλος έρωτας. Τα άλλα είναι εμπειρίες που διαμορφώνουν τους χαρακτήρες και χρησιμεύουν στο να πάει παρακάτω η ιστορία. Αν ο Λεάντρο απατούσε τη Νοέλια ο τηλεθεατής θα είχε χίλια δίκια να ξενερώσει και να θέλει να με πλακώσει στα χαστούκια. Αλλά θα της φερόταν πριγκιπικά, με όλες τις δυσκολίες που θα προέκυπταν δεν είχα σκοπό να δημιουργήσω έναν δεύτερο Λουίς Φερνάντο «λούσου τα όλα, λούσου κι εμένα αλλά θα τα βρούμε στο τέλος γιατί είμαι η ευτυχία σου» .
3. Και πάλι είναι μέσα στη ζωή να δεις συμπεριφορές που δεν περιμένεις από ανθρώπους που γνωρίζεις χρόνια, όχι από φανταστικούς ήρωες! Εμένα αυτό που με τσατίζει είναι όταν κάνει μπαμ η σεναριακή ευκολία «στο επεισόδιο 17 αρνάκι του Θεού, στο 18 ο Πάμπλο Εσκομπάρ». (Και) γι αυτό παράτησα τις Έξι Αδερφές.
Επίσης συχνά βλέπω σχόλια περί ηθικής όπως «μπήκε σ’ ένα ζευγάρι, χάλασε μια οικογένεια, απαράδεχτη σειρά». Αν υπάρχει ωραία πλοκή δύσκολα θα σταθώ στην ηθική πλευρά εκτός αν το μήνυμα που περνάει είναι «δεν έγινε και τίποτα να χαλάσεις ένα σπίτι» ή «δε χάλασε κι ο κόσμος να πουλάς ναρκωτικά ή να πηγαίνεις με πρεζέμπορους για τη μεγάλη ζωή».

mel wrote:

Σκεφτόμουν πως αν η Νοέλια ήταν σειρά πολλοί μπορεί να έλεγαν «χάλασε αυτό το ωραίο ζευγάρι Κλαούδια-Λεάντρο γιατί αυτός θέλει την ηλίθια την πρώην του» κ.λπ. Ναι, το χάλασα αλλά σημασία είχε να μην χαλάσω το Νοέλια-Λεάντρο γιατί αυτοί είναι το ζευγάρι, ο μοιραίος και μεγάλος έρωτας. Τα άλλα είναι εμπειρίες που διαμορφώνουν τους χαρακτήρες και χρησιμεύουν στο να πάει παρακάτω η ιστορία. Αν ο Λεάντρο απατούσε τη Νοέλια ο τηλεθεατής θα είχε χίλια δίκια να ξενερώσει και να θέλει να με πλακώσει στα χαστούκια. Αλλά θα της φερόταν πριγκιπικά, με όλες τις δυσκολίες που θα προέκυπταν δεν είχα σκοπό να δημιουργήσω έναν δεύτερο Λουίς Φερνάντο «λούσου τα όλα, λούσου κι εμένα αλλά θα τα βρούμε στο τέλος γιατί είμαι η ευτυχία σου» e oxi .

Ναι, δε χρειάζεται οι πρωταγωνιστές σε μια σειρά να είναι "παρθένοι" να μην έχουν γνωρίσει κανένα ή καμία πριν τα βρουν μεταξύ τους. Ο κίνδυνος εδώ είναι ο χώρος που πιάνει το κάθε ζαυγάρι. Αν το ζευγάρι Κλαούδια-Λεάντρο για παράδειγμα προβάλλεται πολύ, αν περνούν μαζί πολλές περιπέτειες, τότε ο θεατής δένεται με αυτούς τους χαρακτήρες και θέλει να καταλήξουν μαζί. Το πρωταγωνιστικό ζευγάρι πρέπει να έχει τη μερίδα του λέοντος. (το δικό μου αγαπημένο ζευγάρι είναι δευτεραγωνιστές, οι γονείς του Λεάνδρο ) Αλήθεια, τι νέα έχουμε από τη Νοέλια;

mel wrote:

Αν υπάρχει ωραία πλοκή δύσκολα θα σταθώ στην ηθική πλευρά εκτός αν το μήνυμα που περνάει είναι «δεν έγινε και τίποτα να χαλάσεις ένα σπίτι» ή «δε χάλασε κι ο κόσμος να πουλάς ναρκωτικά ή να πηγαίνεις με πρεζέμπορους για τη μεγάλη ζωή».

Συμφωνώ, το θέμα ε'ιναι πώς παρουσιάζουν τις πράξεις ενός ήρωα.

Αλμοδοβαρεμένη wrote:

mel wrote:

Σκεφτόμουν πως αν η Νοέλια ήταν σειρά πολλοί μπορεί να έλεγαν «χάλασε αυτό το ωραίο ζευγάρι Κλαούδια-Λεάντρο γιατί αυτός θέλει την ηλίθια την πρώην του» κ.λπ. Ναι, το χάλασα αλλά σημασία είχε να μην χαλάσω το Νοέλια-Λεάντρο γιατί αυτοί είναι το ζευγάρι, ο μοιραίος και μεγάλος έρωτας. Τα άλλα είναι εμπειρίες που διαμορφώνουν τους χαρακτήρες και χρησιμεύουν στο να πάει παρακάτω η ιστορία. Αν ο Λεάντρο απατούσε τη Νοέλια ο τηλεθεατής θα είχε χίλια δίκια να ξενερώσει και να θέλει να με πλακώσει στα χαστούκια. Αλλά θα της φερόταν πριγκιπικά, με όλες τις δυσκολίες που θα προέκυπταν δεν είχα σκοπό να δημιουργήσω έναν δεύτερο Λουίς Φερνάντο «λούσου τα όλα, λούσου κι εμένα αλλά θα τα βρούμε στο τέλος γιατί είμαι η ευτυχία σου» e oxi .

Ναι, δε χρειάζεται οι πρωταγωνιστές σε μια σειρά να είναι "παρθένοι" να μην έχουν γνωρίσει κανένα ή καμία πριν τα βρουν μεταξύ τους. Ο κίνδυνος εδώ είναι ο χώρος που πιάνει το κάθε ζαυγάρι. Αν το ζευγάρι Κλαούδια-Λεάντρο για παράδειγμα προβάλλεται πολύ, αν περνούν μαζί πολλές περιπέτειες, τότε ο θεατής δένεται με αυτούς τους χαρακτήρες και θέλει να καταλήξουν μαζί. Το πρωταγωνιστικό ζευγάρι πρέπει να έχει τη μερίδα του λέοντος. (το δικό μου αγαπημένο ζευγάρι είναι δευτεραγωνιστές, οι γονείς του Λεάνδρο ) Αλήθεια, τι νέα έχουμε από τη Νοέλια;

Το έχω αφήσει τόσο καιρό που δύσκολα θα το ξαναπιάσω. Πάντως το δικό σου ζευγάρι

Spoiler:

mel wrote:

Το έχω αφήσει τόσο καιρό που δύσκολα θα το ξαναπιάσω.

Επειδή έχω βρεθεί σε παρόμοιες καταστάσεις αδιαθεσίας, σε καταλαβαίνω. Αν χαθεί ο ενθουσιασμός μετά γίνει αγγαρεία.
Τουλάχιστον οι δικοί μου αγαπημένοι θα τα πήγαιναν περίφημα

Βρέθηκα σε μια κατάσταση που δεν μπορούσα να γράψω κι όταν το ξεπέρασα είχε περάσει πολύς καιρός για να ξαναμπώ σ' αυτή την διαδικασία - αλλά ποτέ δεν ξέρεις. Την ιστορία την έχω σκεφτεί ολόκληρη και τις εξελίξεις (καλά ίσως όχι τόσο κάποιους δευτερεύοντες χαρακτήρες).
Για τον Λούσιο που απομονώθηκε από την οικογένειά του και τράβηξε τόσα ούτε που ρώτησες . Sorpresa

Spoiler:

. Άντε, αν έχεις τίποτα να ρωτήσεις έχω όρεξη να δώσω σπόιλερ.  
Γενικά έχω ιδέες που συνήθως μένουν στον εγκέφαλό μου, μερικές φορές γράφω κάτι, δύσκολα όμως το προχωράω πολύ. Πρέπει να προσέχω να μην το μπλέξω και με την σαπουνόπερα που ζω τώρα . Εσύ γράφεις;

mel wrote:

Άντε, αν έχεις τίποτα να ρωτήσεις έχω όρεξη να δώσω σπόιλερ

Θα ρωτούσα για τη τύχη της Sophie (γυρίζει στον άντρα της και για το δεύτερο αγαπημένο μου ζευγάρι (ας μην ήταν ζευγάρι) το Μανουέλ και την Κλαούδια.

mel wrote:

ενικά έχω ιδέες που συνήθως μένουν στον εγκέφαλό μου, μερικές φορές γράφω κάτι, δύσκολα όμως το προχωράω πολύ. Πρέπει να προσέχω να μην το μπλέξω και με την σαπουνόπερα που ζω τώρα i just can't hide it . Εσύ γράφεις;

Καλό είναι να καταγράφεις τις ιδέες κι ας μην τις αναπτύξεις αμέσως. Πιστεύω κι η σαπουνόπερα που ζεις τώρα θα γεννήσει ιδέες στο μέλλον.
Εγώ γράφω διηγήματα μαγικού ρεαλισμού που διαδραματίζονται Ελλάδα, δεν έχουν σχέση με λάτιν. Με στοιχεία ερωτικά και τρόμου. Μπορεί να δημοσιεύσω κάποια στιγμή στο μέλλον, δεν ξέρω. Πρέπει να περάσουν από πολλή επεξεργασία.

Αλμοδοβαρεμένη wrote:

Θα ρωτούσα για τη τύχη της Sophie (γυρίζει στον άντρα της και για το δεύτερο αγαπημένο μου ζευγάρι (ας μην ήταν ζευγάρι) το Μανουέλ και την Κλαούδια.

Spoiler:

Καμιά φορά σκέφτομαι κι εγώ κάτι ελληνικό αλλά με τραβάει πιο πολύ το λάτιν, γλιστρά καλύτερα το χέρι μου, δεν ξέρω. Το τελευταίο που είχα σκεφτεί θα λεγόταν Το τυχερό μου και θα αφορούσε τρεις φίλες που μεγάλωσαν στην Αθήνα αλλά το τυχερό πήγε την καθεμιά τους στην Κέρκυρα, στους Λειψούς και στο Τυχερό Έβρου (μου αρέσουν τα λογοπαίγνια ).

Αλμοδοβαρεμένη wrote:

Εγώ γράφω διηγήματα μαγικού ρεαλισμού που διαδραματίζονται Ελλάδα, δεν έχουν σχέση με λάτιν. Με στοιχεία ερωτικά και τρόμου. Μπορεί να δημοσιεύσω κάποια στιγμή στο μέλλον, δεν ξέρω. Πρέπει να περάσουν από πολλή επεξεργασία.

Ωραίο ακούγεται, επεξεργάσου τα, μόνο μην είσαι πολύ αυστηρή με τον εαυτό σου, έχεις ωραίο γράψιμο.

mel wrote:

Καμιά φορά σκέφτομαι κι εγώ κάτι ελληνικό αλλά με τραβάει πιο πολύ το λάτιν, γλιστρά καλύτερα το χέρι μου, δεν ξέρω.

Φταίνε οι επιρροές μας. Και τα δικά μου έχουν στοιχεία από λάτιν, ας μην είναι λάτιν.

mel wrote:

Το τελευταίο που είχα σκεφτεί θα λεγόταν Το τυχερό μου και θα αφορούσε τρεις φίλες που μεγάλωσαν στην Αθήνα αλλά το τυχερό πήγε την καθεμιά τους στην Κέρκυρα, στους Λειψούς και στο Τυχερό Έβρου (μου αρέσουν τα λογοπαίγνια Wink ).

Δραματικό να υποθέσω; Κράτα την ιδέα, πάντως, μπορεί να έχεις όρεξη να την αναπτύξεις αργότερα.

mel wrote:

επεξεργάσου τα, μόνο μην είσαι πολύ αυστηρή με τον εαυτό σου, έχεις ωραίο γράψιμο.

Η επεξεργασία δεν αφορά μ'ονο στο ύφος. Δυστυχώς, δεν ξέρω αν πρέπει να κόψω ή να αφήσω κάποιες σκηνές που είναι ΧΧΧ, καθώς και άλλες που ίσως χρειάζονται αλλαγή, γιατί θα απογοητεύσουν αναγνώστες. Επειδή τα διηγήματα είναι διασταύρωση ερωτισμού-ρομαντισμού με τρόμο (μεγάλωσα με γκοθιές, τι φταίω ) πολλά δεν έχουν και το πιο χαρούμενο τέλος.

Αλμοδοβαρεμένη wrote:

mel wrote:

Καμιά φορά σκέφτομαι κι εγώ κάτι ελληνικό αλλά με τραβάει πιο πολύ το λάτιν, γλιστρά καλύτερα το χέρι μου, δεν ξέρω.

Φταίνε οι επιρροές μας. Και τα δικά μου έχουν στοιχεία από λάτιν, ας μην είναι λάτιν.

Αυτοψυχανάλυση: πιστεύω ότι η τάση μου να γράφω για ξένα μέρη είναι στην πραγματικότητα μια τάση να ξεφεύγω απ' τον εαυτό μου, τα θέματά μου κ.λπ. Η Ελλάδα παραείναι οικεία.  

Αλμοδοβαρεμένη wrote:

mel wrote:

Το τελευταίο που είχα σκεφτεί θα λεγόταν Το τυχερό μου και θα αφορούσε τρεις φίλες που μεγάλωσαν στην Αθήνα αλλά το τυχερό πήγε την καθεμιά τους στην Κέρκυρα, στους Λειψούς και στο Τυχερό Έβρου (μου αρέσουν τα λογοπαίγνια Wink ).

Δραματικό να υποθέσω; Κράτα την ιδέα, πάντως, μπορεί να έχεις όρεξη να την αναπτύξεις αργότερα.

Το δραματικό δε μου βγαίνει. Αλλά η μητέρα της Κερκυραίας θα είχε μια σοβαρή ασθένεια και επειδή θα ήταν κάποιας ηλικίας θα αποφάσιζε αντί να ταλαιπωρείται με επίπονες θεραπείες κ.λπ. να ζήσει χαλαρά όση ζωή της μένει. Θα το κρατούσε κρυφό και θα το ήξερε μόνο μια γειτόνισσα. Οπότε μπορείς να πεις ότι υπάρχει ένα δραματικό στοιχείο.

Κι άλλες σκέψεις γι αυτό το θέμα: είχα δει λίγο τις 8 λέξεις κι ενώ φαινόταν πως η Ηλιάνα ήταν ο μεγάλος έρωτας του Οδυσσέα που δεν μπορούσε να ξεπεράσει ούτε θα ξεπερνούσε ποτέ και πως ο αδερφός του ήταν ένας αδυσώπητος κακός που δεν ενδιαφερόταν για το παιδί του και που μαζί του θα πάλευε για την αγάπη της, διαβάζω (έχω πολύ καιρό να το δω) πως η Ηλιάνα είναι τελικά μια τρελή εμμονική, ο Οδυσσέας ερωτεύεται αυτήν που παντρεύτηκε σχεδόν με το ζόρι και ο αδερφός αγαπάει τελικά το παιδί του και είναι πραγματικά ερωτευμένος με την πρώην ερωμένη του μητέρα του παιδιού του.
Γιατί τέτοιο άδειασμα στην πρωταγωνίστρια; Προφανώς δεν τράβηξε (γιατί τράβηξε από την άλλη η Βαΐτσου ας το αναζητήσουμε εδώ https://www.youtube.com/channel/UCvPfHDj8zzAK0-emb9BZJxA ).
Η σεναριογράφος δεν έκανε καλά γιατί είναι εξόφθαλμο ότι τα άλλαξε όλα για χάρη του κοινού. Υποβαθμίζει το έργο της, όχι πως ήταν και καμιά εργάρα.
Σε ανάλογη περίπτωση στο Paraiso Tropical όταν είδαν πως το ζευγάρι δεν τράβαγε απλώς το βάλανε σε δεύτερο πλάνο και ρίξανε βάρος σε άλλο ζευγάρι και ιστορίες. Ούτε βγάλανε τρελή και κακιά την Paola, ούτε κάνανε τέτοιες ανοησίες. Δηλαδή ο Βραζιλιάνος σεναριογράφος έδειξε μια σοβαρότητα, ναι μεν προσαρμόστηκε στα θέλω του κοινού, το έκανε όμως πολύ ομαλά, χωρίς να εξευτελίσει το έργο του και να εξευτελιστεί και ο ίδιος.

Ίσως πίστευε η σεναριογράφος ότι με την ανατροπή θα τραβούσε το κοινό.

Εχω δει σκηνες απο αυτο το εργο. Μετα το "Τατουαζ" που ειχα δει ολοκληρο ορκιστηκα οτι δεν θα ξαναπαρακολουθησω σειρα του Γεωργιου. Ο ανθρωπος ειναι πολυ ψωνιο για τα γουστα μου. Επειδη ειναι και παραγωγος θεωρει οτι η καθε σειρα του ανηκει και φαινεται απο το πως "κοβει και ραβει" και πως προωθει παντα τον δικο του ρολο στην σειρα.
Ειχα διαβασει πολλα σχολια στο twitter ασχημα για την πρωταγωνιστρια την Ηλιανα. Σε παρα πολυ κοσμο δεν αρεσε η κοπελα και προτιμουσαν την αλλη,αυτη που παντρευτηκε με το ζορι.
Θα συμφωνησω ομως κι εγω οτι δεν ειναι ωραιο να αδειαζεις ετσι καποια που επελεξες για πρωταγωνιστρια.Γιατι κι εγω πιστευω οτι δεν ηταν στα αρχικα τους σχεδια αυτο.Ουτε οι ανθρωποι αλλαζουν χαρακτητα απο τη μια μερα στην αλλη.

Κι η άλλη δε μου φαίνεται πολύ ανώτερη εμφανισιακά και ερμηνευτικά... Επιπλέον ο ρόλος της ήταν δεν ήταν κάτι που με τραβούσε, λίγο εμμονική, λίγο θύμα, ήθελε να παντρευτεί αυτόν που ήξερε πως δεν την αγαπάει... Αλλά γούστα είναι αυτά.

Με αυτο που λες συμφωνω για τον χαρακτηρα στην σειρα. Εμφανισιακα νομιζω οτι μου αρεσει περισσοτερο η αλλη (αλλα πρεπει να βαλει κανα κιλο πανω της)
Αλλα θυμαμαι απο το twitter οτι την εβρισκαν πιο ομορφη και με περισσοτερο ταλεντο απο την κοπελα που κανει την Ηλιανα την οποια αχαρη την ανεβαζαν αοσμη,αχρωμη και αγγουρι την κατεβαζαν.