La Señora (ΕΡΤ2).

mel wrote:

Ευτυχώς όμως το κέρατο δεν θα το γλιτώσει ο Ούγο kala na pathei . Μπορεί η νέα ιστορία της Ισαμπελίτα να αρχίζει κουλά, αλλά τουλάχιστον δεν πήγε άδικα η χαρά, ο Ούγο που πάντα την μείωνε θα πάρει αυτό που του αξίζει phdaw ap' thn xara m .

Ευχάριστη τροπή στο σενάριο. Κι εγώ ήθελα να τιμωρηθεί ο Ούγκο για τη συμπεριφορά του Αλλά γιατί η Ισαμπελίτα δεν παρατάει τις ίντριγκες να χαρεί τον έρωτά της; Απ'τη μια μεριά, όμως, η Βικτόρια πρέπει να της είναι ευγνώμων γιατί την έσπρωξε στον Άνχελ, να ξεκολλήσει επιτέλους από τον άθλιο μαρκήσιο. Τον λυπήθηκα πολύ τον Άνχελ όταν ήταν στα πατώματα

mel wrote:

Λίγο τα μυαλά πάνω απ' το κεφάλι τους δεν έχουν οι σύντροφοι σ' αυτό το έργο ή είναι ιδέα μου xixi ;

Ειδικά η Ενκάρνα! Ακόμη δεν καταλαβαίνω πώς και γιατί άφησε τον Αλεχάντρο. Εντάξει, τον συνέλαβαν. Μα ήταν αρραβωνιασμένοι, τον ξέχασε μόλις τον συνέλαβαν, πήγε να παντρευτεί, χήρεψε, έμπλεξε και με άλλον στο μεταξύ; Δεν δίνει μια εξήγηση το σενάριο γιατί χώρισαν.

Για τη Βιθέντα τι να πω; Ηθελές τα και παθές τα. Ήξερε τι σόι ήταν ο Χούλιο...

Αλμοδοβαρεμένη wrote:

Ευχάριστη τροπή στο σενάριο. Κι εγώ ήθελα να τιμωρηθεί ο Ούγκο για τη συμπεριφορά του Αλλά γιατί η Ισαμπελίτα δεν παρατάει τις ίντριγκες να χαρεί τον έρωτά της; Απ'τη μια μεριά, όμως, η Βικτόρια πρέπει να της είναι ευγνώμων γιατί την έσπρωξε στον Άνχελ, να ξεκολλήσει επιτέλους από τον άθλιο μαρκήσιο. Τον λυπήθηκα πολύ τον Άνχελ όταν ήταν στα πατώματα  

Τουλάχιστον τα κάνει αυτά με καλή πρόθεση. Η Βικτόρια με έχει τσατίσει . Δείχνει τόσο ευτυχισμένη με τον άνδρα της σα να μην έχει συμβεί τίποτα . Ο αντίλογος είναι ότι αποφάσισε πια να προχωρήσει αφού με τον Άνχελ δεν είχε ελπίδα αλλά δεν το δέχομαι   . Και ο μαρκήσιος επίσης με τσατίζει όταν φαίνεται τόσο γλυκός και καλός ενώ ξέρουμε τι κουμάσι είναι       .    

Αλμοδοβαρεμένη wrote:

Για τη Βιθέντα τι να πω; Ηθελές τα και παθές τα. Ήξερε τι σόι ήταν ο Χούλιο...

Είναι να την λυπάσαι. Αν και της άξιζε γιατί είναι ο ορισμός του πεισματάρη και στενόμυαλου ανθρώπου. Ελπίζω αυτή την φορά το πάθημα να γίνει μάθημα.

mel wrote:

ενώ ξέρουμε τι κουμάσι είναι

Κουμάσι από τα λίγα Έμαθε και τα κόλπα με τα βότανα, όπως η πρώην κουνιάδα του. Που να ήξερε τι έκανε στην πραγματικότητα αυτός που ήθελε τόσο πολύ ν'αποκτήσει διάδοχο. Υποψιαζόμουν ότι κάτι θα γινόταν και δεν θα το έσκαγαν μαζί η Βικτώρια κι ο παπάς, αλλά δεν περίμενα τέτοια ανατροπή!
Τουλάχιστον ξεκόλλησε ο Σαλβαδόρ από την τσατσά, η ευχάριστη εξέλιξη της σειράς. Καλύτερα με τη Βίσι, επειδή όμως τη σεναριογράφο την έχει φοβηθεί το μάτι μου, μήπως ξανακυλήσει και στο επόμενο τα πάρει πίσω; Και το θέμα με τον Αλεχάντρο δε μου άρεσε όπως το χειρίστηκε. Να γλιτώσει κοτζάμ εκτελεστικό απόσπασμα για να του κάνουν ευθανασία
Ο Ούγκο πάλι τώρα θυμήθηκε τη γυναίκα του; Παραμένει γελοίος βέβαια και γλοιώδης, θέλω να δω το επεισόδιο που θα μάθει για τα κέρατά του

Η πλοκή μεταφέρεται πέντε χρόνια μετά και αυτό ευτυχώς φέρνει μια ανανέωση γιατί σε κάποιες φάσεις ήταν κάπως κουραστική. Η Αλίθια είναι λιγότερο σπαστική, η Βικτόρια μια απ' τα ίδια. Ο Ούγο γυρνά απ' τον πόλεμο ανίκανος αλλά δεν χρειάζεται να ανησυχεί μήπως η Ισαμπελίτα βρει άλλον γιατί τον έχει βρει ήδη .
Στην ταβέρνα ο Σαλβαδόρ και η Ενκάρνα αφού ξέμπλεξαν με γκομενικά και ψυχολογικά θυμούνται τον αγώνα έτσι κάνουν μυστικές συνελεύσεις με τους πιο υπομονετικούς εργάτες ορυχείων του κόσμου για να δούνε πως θα οργανωθούν. Οι αστοί τρομάξανε αλλά ας είμαστε επιεικείς γιατί τουλάχιστον αυτοί προσπαθούν να κάνουν κάτι καλό. Ο Φερνάντο τι δουλειά έχει και πόσο ειλικρινής μπορεί να είναι όταν λέει πως είναι μαζί τους, πως για την πατρίδα δεν πρέπει να περισσεύει κανείς κ.λπ. ; Όταν μάχεται κατά των λαών που παλεύουν για την απελευθέρωσή τους είναι καλά, τώρα τον πήρε ο πόνος για τους εργάτες της Ισπανίας ; Έχω την αίσθηση ότι σ' αυτές τις σειρές που είναι εποχής και παίζει λίγο πολιτική επιχειρείται ένα στρογγύλεμα (να μη πληγωθεί και κανένας, να πούμε ότι όλοι κατά βάθος είναι καλοί) που σε ορισμένες περιπτώσεις είναι απαράδεκτο κατά τη γνώμη μου . Γενικά ο Φερνάντο μου είναι συμπαθής, δε φαίνεται παλιάνθρωπος και χαίρομαι που βάζει τα κέρατα στον Ούγο αλλά μέχρι εκεί, ας μην κάνουμε το μαύρο άσπρο.
Βέβαια κάπου έχει ένα δίκιο ότι δεν είναι ο μόνος ύποπτος. Ο Σαλβαδόρ για μένα δεν μπορεί να θεωρηθεί ύποπτος επειδή έχει αδερφό παπά στο Βατικανό (κι ας έχει δράσει άθελά του υπέρ των αφεντικών), όπως για τον Αλεχάντρο είναι μια εξέλιξη στην καριέρα του να εργάζεται με την Σανέλ έτσι για έναν καθολικό παπά είναι να πάει στο Βατικανό (υποθέτω). Επιπλέον ο ίδιος έχει φυλακιστεί δυο φορές και παραλίγο να χάσει τελείως την όρασή του. Η Ενκάρνα πάλι  ... χμ... Ζει σ' ένα παλάτι και απολαμβάνει τα οφέλη ενός πλούτου που συσσωρεύτηκε χάρη στην εκμετάλλευση των εργατών, είναι η κουνιάδα του Γκονθάλο που έβαζε τους ρουφιάνους του να τρομοκρατούν τον κόσμο (αλλά όλοι το έχουν ξεχάσει ), και το κυριότερο τυπικά τουλάχιστον είναι ιδιοκτήτρια του ορυχείου. Τι κάνει, αγώνα κατά του εαυτού της ; Όπως και να το κάνουμε μαζεύονται πολλά εναντίον της, αν εξετάσουμε ψυχρά την κατάσταση πέρα από συμπάθειες και αντιπάθειες.

Συμφωνώ για τον Αλεχάντρο. Τι νόημα είχε που γύρισε ζωντανός αν ήταν να ικετεύει για μορφίνη και τελικά να πεθαίνει και μάλιστα από το χέρι του πιο στρυφνού και ξεροκέφαλου χαρακτήρα;

Έμεινα λίγο πίσω στα επεισόδια και μπερδεύτηκα. Το κοριτσάκι της Βικτόρια είναι το μωρό που δηλητηρίασε ο μαρκήσιος; Ή το έχασε εκείνο κι έμεινε ξανά έγκυος;

mel wrote:

Στην ταβέρνα ο Σαλβαδόρ και η Ενκάρνα αφού ξέμπλεξαν με γκομενικά και ψυχολογικά θυμούνται τον αγώνα έτσι κάνουν μυστικές συνελεύσεις με τους πιο υπομονετικούς εργάτες ορυχείων του κόσμου για να δούνε πως θα οργανωθούν. Οι αστοί τρομάξανε siga

Αυτό κι αν είναι παράδοξο! Οργανώνονται οι εργάτες με τ' αφεντικά (τι είναι πλέον η Ενκάρνα, όπως λες κι εσύ) για το πως θ'αντιμετωπίσουν τα αφεντικά. Να πω ότι έχει λογική;

mel wrote:

; Έχω την αίσθηση ότι σ' αυτές τις σειρές που είναι εποχής και παίζει λίγο πολιτική επιχειρείται ένα στρογγύλεμα (να μη πληγωθεί και κανένας, να πούμε ότι όλοι κατά βάθος είναι καλοί) που σε ορισμένες περιπτώσεις είναι απαράδεκτο κατά τη γνώμη μουe oxi . Γενικά ο Φερνάντο μου είναι συμπαθής, δε φαίνεται παλιάνθρωπος και χαίρομαι που βάζει τα κέρατα στον Ούγο αλλά μέχρι εκεί, ας μην κάνουμε το μαύρο άσπρο.

mel wrote:

Η Ενκάρνα πάλι skeftomai ... χμ... Ζει σ' ένα παλάτι και απολαμβάνει τα οφέλη ενός πλούτου που συσσωρεύτηκε χάρη στην εκμετάλλευση των εργατών, είναι η κουνιάδα του Γκονθάλο που έβαζε τους ρουφιάνους του να τρομοκρατούν τον κόσμο (αλλά όλοι το έχουν ξεχάσει scratch ), και το κυριότερο τυπικά τουλάχιστον είναι ιδιοκτήτρια του ορυχείου. Τι κάνει, αγώνα κατά του εαυτού της risa ; Όπως και να το κάνουμε μαζεύονται πολλά εναντίον της, αν εξετάσουμε ψυχρά την κατάσταση πέρα από συμπάθειες και αντιπάθειες.

Αυτό ακριβώς! Το σενάριο υπονοεί ότι ο εκμεταλλευτής των εργατών του ορυχείου είναι ο μαρκήσιος καθ'ότι κακός (και με μπράβους) αφήνοντας έξω την Ενκάρνα, μα και τη Βικτόρια και τον Πάμπλο. Έχει σημασία που αυτοί φέρονταν ευγενικά στους εργάτες από τη στιγμή που τα πλούτη τους έγιναν με τον ιδρώτα των τελευταίων; Η Βικτόρια παρουσιάστηκε ως το καλό αφεντικό επειδή μοίραζε φαγητό στα παιδιά του ορυχείου. Αφεντικό, όμως. Το φαγητό ήταν ψίχουλα μπροστά σε όσα βγάζει από τη δουλειά των εργατών στο ορυχείο. Χαρακτηρίζεται η καλή της υπόθεσης βάσει χαρακτήρα και μόνο.
Η εξουσία δαφθείρει (πςςςς τι είπα τώρα) και μάλλον στην περίπτωση του Άνχελ έγινε το ίδιο. Δεν έφτασα πέρα από το επεισόδιο της επιστροφής του από το Βατικανό μα φαίνεται κιόλας αλλαγμένος. Πιο τυπικός, αδιάλλακτος, σαν τον βιολογικό του πατέρα ένα πράγμα, ενώ αρχικά ήταν ένας ιδεαλιστής παπάς που θυσιαζόταν μάλιστα. Ενδιαφέρον σημείο στο σενάριο. Τουλάχιστον εξελίχθηκε σαν χαρακτήρας.
Η Βικτόρια πάλι φαίνεται πιο δεμένη με τον μαρκήσιο από ποτέ. Πότε θα καταλάβει τι κουμάσι παντρεύτηκε; Για την ανακάλυψη της πρωτότοκης κόρης του πάντως δεν μπορεί να του πει κουβέντα, γιατί της το έκρυβε τόσα χρόνια, αφού έχει κι αυτή λερωμένη τη φωλιά της. Ανυπομονώ να δω τι θα γίνει με αυτό το νέο πρόσωπο στη σειρά. Δεν καταλαβαίνω όμως το εξής: Αφού την αναγνώρισε επίσημα και η εφημερίδα την ανέφερε ως κόρη του, γιατί ο μαρκήσιος φοβάται μην το μάθει η κοινωνία; Στη Βικτόρια αυτό είπε όταν τον ρώτησε γιατί την έκρυβε.

Αλμοδοβαρεμένη wrote:

Το κοριτσάκι της Βικτόρια είναι το μωρό που δηλητηρίασε ο μαρκήσιος; Ή το έχασε εκείνο κι έμεινε ξανά έγκυος;

Ο μαρκήσιος σκόπευε να προκαλέσει την αποβολή του μωρού με κάποιο βότανο. Παρόλο όμως που η Βικτόρια το κατανάλωσε και προκλήθηκε αιμορραγία ο γιατρός κατάφερε να σώσει το μωρό. Οπότε το κοριτσάκι που βλέπεις είναι το παιδί που δεν ήθελε το μαρκήσιος.  

Αλμοδοβαρεμένη wrote:

mel wrote:

; Έχω την αίσθηση ότι σ' αυτές τις σειρές που είναι εποχής και παίζει λίγο πολιτική επιχειρείται ένα στρογγύλεμα (να μη πληγωθεί και κανένας, να πούμε ότι όλοι κατά βάθος είναι καλοί) που σε ορισμένες περιπτώσεις είναι απαράδεκτο κατά τη γνώμη μουe oxi . Γενικά ο Φερνάντο μου είναι συμπαθής, δε φαίνεται παλιάνθρωπος και χαίρομαι που βάζει τα κέρατα στον Ούγο αλλά μέχρι εκεί, ας μην κάνουμε το μαύρο άσπρο.

mel wrote:

Η Ενκάρνα πάλι skeftomai  ... χμ... Ζει σ' ένα παλάτι και απολαμβάνει τα οφέλη ενός πλούτου που συσσωρεύτηκε χάρη στην εκμετάλλευση των εργατών, είναι η κουνιάδα του Γκονθάλο που έβαζε τους ρουφιάνους του να τρομοκρατούν τον κόσμο (αλλά όλοι το έχουν ξεχάσει scratch ), και το κυριότερο τυπικά τουλάχιστον είναι ιδιοκτήτρια του ορυχείου. Τι κάνει, αγώνα κατά του εαυτού της risa ; Όπως και να το κάνουμε μαζεύονται πολλά εναντίον της, αν εξετάσουμε ψυχρά την κατάσταση πέρα από συμπάθειες και αντιπάθειες.

Αυτό ακριβώς! Το σενάριο υπονοεί ότι ο εκμεταλλευτής των εργατών του ορυχείου είναι ο μαρκήσιος καθ'ότι κακός (και με μπράβους) αφήνοντας έξω την Ενκάρνα, μα και τη Βικτόρια και τον Πάμπλο. Έχει σημασία που αυτοί φέρονταν ευγενικά στους εργάτες από τη στιγμή που τα πλούτη τους έγιναν με τον ιδρώτα των τελευταίων; Η Βικτόρια παρουσιάστηκε ως το καλό αφεντικό επειδή μοίραζε φαγητό στα παιδιά του ορυχείου. Αφεντικό, όμως. Το φαγητό ήταν ψίχουλα μπροστά σε όσα βγάζει από τη δουλειά των εργατών στο ορυχείο. Χαρακτηρίζεται η καλή της υπόθεσης βάσει χαρακτήρα και μόνο.

Η Ενκάρνα και η Βικτόρια υποτίθεται ότι κατάφεραν ικανοποιήσουν κάποιες απαιτήσεις των εργατών και αυτοί είναι πλέον ευχαριστημένοι. Η πρώτη γράφει υπέρ της Δημοκρατίας στην παράνομη εφημερίδα Προμηθέας (το πιάσαμε το υπονοούμενο   ). Χτυπά το σύστημα από μέσα   . Αλλά αν η Ενκάρνα βρέθηκε από σύμπτωση σ' αυτό το περιβάλλον, η Βικτόρια που κοιμάται με τον μαρκήσιο, δεν ξέρει, δεν έχει καταλάβει τίποτα απ' όσα συμβαίνουν, απ' όσα κάνει ο ίδιος της ο σύζυγος;  

Αλμοδοβαρεμένη wrote:

Η εξουσία δαφθείρει (πςςςς τι είπα τώρα) και μάλλον στην περίπτωση του Άνχελ έγινε το ίδιο. Δεν έφτασα πέρα από το επεισόδιο της επιστροφής του από το Βατικανό μα φαίνεται κιόλας αλλαγμένος. Πιο τυπικός, αδιάλλακτος, σαν τον βιολογικό του πατέρα ένα πράγμα, ενώ αρχικά ήταν ένας ιδεαλιστής παπάς που θυσιαζόταν μάλιστα. Ενδιαφέρον σημείο στο σενάριο. Τουλάχιστον εξελίχθηκε σαν χαρακτήρας.
Η Βικτόρια πάλι φαίνεται πιο δεμένη με τον μαρκήσιο από ποτέ. Πότε θα καταλάβει τι κουμάσι παντρεύτηκε; Για την ανακάλυψη της πρωτότοκης κόρης του πάντως δεν μπορεί να του πει κουβέντα, γιατί της το έκρυβε τόσα χρόνια, αφού έχει κι αυτή λερωμένη τη φωλιά της. Ανυπομονώ να δω τι θα γίνει με αυτό το νέο πρόσωπο στη σειρά. Δεν καταλαβαίνω όμως το εξής: Αφού την αναγνώρισε επίσημα  και η εφημερίδα την ανέφερε ως κόρη του, γιατί ο μαρκήσιος φοβάται μην το μάθει η κοινωνία; Στη Βικτόρια αυτό είπε όταν τον ρώτησε γιατί την έκρυβε.

Δεν πιστεύω ότι ο Άνχελ έχει αλλάξει ριζικά, πολύ περισσότερο όσον αφορά τα κοινωνικά θέματα. Φαίνεται πως το γεγονός πως ενώ ήταν έτοιμος να αλλάξει την ζωή του και να φύγει με την Βικτόρια  εκείνη τον "πούλησε" του γύρισε το μάτι. Μάλλον αυτό τον έκανε πιο σκληρό. Ο Σαλβαδόρ είπε ότι η αγάπη που της είχε, έχει γίνει μίσος. Μπορεί.
Η Καρλότα είναι πιο ευαίσθητη από όσο θέλει να δείχνει. Την πονάνε τα σχόλια των άλλων και πιστεύω δεν της αρκούσαν τα υλικά αγαθά που της παρείχε ο πατέρας της ό,τι κι αν λέει. Φαίνεται πως παίζει ρομάντζο με έναν από τους νέους εργάτες. Επειδή ξέχασα να δω το επεισόδιο της Πέμπτης, οι δυο καινούργιοι τι ρόλο βαράνε; Αναρχικοί; Και γιατί δείρανε τον Φερνάντο;

mel wrote:

Δεν πιστεύω ότι ο Άνχελ έχει αλλάξει ριζικά, πολύ περισσότερο όσον αφορά τα κοινωνικά θέματα.

Ναι το δαπίστωσα με τη φυλάκιση της Ενκάρνα. Ενδιαφέρθηκε για την κατάστασή της και την πολιτική κατάσταση γενικότερα ο Άνχελ. Ευτυχώς δεν άλλαξε στα κοινωνικά θέματα. Μ'αρέσει πάντως που πήγε να του τη φέρει ο μαρκήσιος αποκαλύπτοντας το παρελθόν του στην εκκλησία κι αυτοί του απάντησαν ότι η εκκλησία συγχωρεί. Μου άρεσε το μούτρο του μαρκήσιου

mel wrote:

οι δυο καινούργιοι τι ρόλο βαράνε; Αναρχικοί; Και γιατί δείρανε τον Φερνάντο;

Στην ομάδα της Ενκάρνα ήταν και ήθελαν να χτυπήσουν στρατιωτικό επειδή έμαθαν ότι δυο στρατιώτες συνελήφθησαν διότι μοίραζαν προκυρήξεις υπέρ της δημοκρατίας. Ο Ούγκο επέμενε να τους χτυπήσουν και να τους εκτελέσουν ακόμα (καλά λένε ότι οι ανίκανοι είναι οι μεγαλύτεροι σαδιστές) ενώ ο Φερνάντο τον συγκράτησε. Άδικα της έφαγε ο Φερνάντο. Εν τω μεταξύ, ο Αντόν είναι ο πιο ένθερμος οπαδός της επανάστασης. Αφού έχασε και οικογένεια και δουλειά δεν έχει τίποτα άλλο να χάσει.

mel wrote:

η Βικτόρια που κοιμάται με τον μαρκήσιο, δεν ξέρει, δεν έχει καταλάβει τίποτα απ' όσα συμβαίνουν, απ' όσα κάνει ο ίδιος της ο σύζυγος;

Ο κόσμος το 'χει τούμπανο κι αυτή κρυφό καμάρι, τα πεπραγμένα του μαρκήσιου.

Η Αλίθια ομολόγησε μέσες άκρες στην Καρλότα πως είναι μάνα της Η καημένη, προβλέπω να την παντρεύουν με τον Αλόνσο. Κι είναι εξίσου άθλιος με τον μαρκήσιο. Μόνο που είναι ειλικρινής γιατί ομολογεί φάτσα φόρα τις αθλιότητες που πιστεύει. "-Την κόρη μου ή την προίκα της; -Τι είναι η μία χωρίς την άλλη;"  Ίσως τη γλιτώσει γιατί δε φτάνουν τα επεισόδια, σε λίγο τελειώνει η σειρά
Αναρωτιέμαι τι παίζει με τα ουρλιαχτά στο δάσος. Πώς της ήρθε της σεναριογράφου να το γυρίσει σε γκοθιά; Αλλά η Ροσαλία ντυμενη κοκκινοσκουφίτσα ήταν θεϊκή

Αλμοδοβαρεμένη wrote:

mel wrote:

Δεν πιστεύω ότι ο Άνχελ έχει αλλάξει ριζικά, πολύ περισσότερο όσον αφορά τα κοινωνικά θέματα.

Ναι το δαπίστωσα με τη φυλάκιση της Ενκάρνα. Ενδιαφέρθηκε για την κατάστασή της και την πολιτική κατάσταση γενικότερα ο Άνχελ. Ευτυχώς δεν άλλαξε στα κοινωνικά θέματα. Μ'αρέσει πάντως που πήγε να του τη φέρει ο μαρκήσιος αποκαλύπτοντας το παρελθόν του στην εκκλησία κι αυτοί του απάντησαν ότι η εκκλησία συγχωρεί. Μου άρεσε το μούτρο του μαρκήσιου

Εκτός απ' αυτό μου άρεσε όταν ο Άνχελ πήγε στον Γκονθάλο να του αποκαλύψει -δήθεν αθώα   - ότι η Βικτόρια ήρθε στο σπίτι του   . Πολύ κακό αλλά το ευχαριστήθηκα   .

Αλμοδοβαρεμένη wrote:

Η Αλίθια ομολόγησε μέσες άκρες στην Καρλότα πως είναι μάνα της Η καημένη, προβλέπω να την παντρεύουν με τον Αλόνσο. Κι είναι εξίσου άθλιος με τον μαρκήσιο. Μόνο που είναι ειλικρινής γιατί ομολογεί φάτσα φόρα τις αθλιότητες που πιστεύει. "-Την κόρη μου ή την προίκα της; -Τι είναι η μία χωρίς την άλλη;"  Ίσως τη γλιτώσει γιατί δε φτάνουν τα επεισόδια, σε λίγο τελειώνει η σειρά
Αναρωτιέμαι τι παίζει με τα ουρλιαχτά στο δάσος. Πώς της ήρθε της σεναριογράφου να το γυρίσει σε γκοθιά; Αλλά η Ροσαλία ντυμενη κοκκινοσκουφίτσα ήταν θεϊκή

Υπάρχει μια ανατροπή στο θέμα του Αλόνσο, θα δεις.
Δεν ξέρω τι θέλει να κάνει η σεναριογράφος με το δάσος. Να αποφάσισε να το κάνει τελείως σουρεάλ; Αν οι μισοί αστοί συμπεριλαμβανομένου κι ενός στρατιωτικού   στηρίζουν τους αγώνες των εργατών, ένας λυκάνθρωπος γιατί να πειράξει; Το μυαλό μου αρχικά πήγε σε άνθρωπο ή όπλο αλλά νομίζω θα διαψευσθώ. Τέλεια η Ροσαλία !

mel wrote:

Το μυαλό μου αρχικά πήγε σε άνθρωπο ή όπλο αλλά νομίζω θα διαψευσθώ.

Δεν καταλαβαίνω γιατί έχωσαν έναν αγριάνθρωπο στην πλοκή. Δεν εξυπηρετούσε σε τίποτα αυτό το κομμάτι, λύθηκε γρήγορα και χωρίς καμιά εξήγηση σχετικά με το ποιος ήταν και τι ήθελε. Εκτός αν το έκαναν για να πάρει ο άντρας της Ροσαλία μια θέση στο στρατό και να ξεφύγουν από τα βουνά και τις αγελάδες

mel wrote:

Υπάρχει μια ανατροπή στο θέμα του Αλόνσο, θα δεις.

Είδα και χάρηκα. Το χειρίστηκε έξυπνα η Αλίθια αν και αναγκάστηκε να επιστρέψει στην παλιά της τέχνη και να κοιμηθεί με τον Αλόνσο που είναι για μπουνιές. Τουλάχιστον θα σωθεί η Καρλότα. Κάνουν ωραίο ζευγάρι με τον Αντόν.

Βίος και πολιτεία ο μαρκήσιος αλλά ποιος εκπλήσσεται; Ο Άνχελ ύφανε καλά το σχέδιο να τον παγιδεύσει. Κρίμα όμως που η Βικτόρια τον θεωρεί προδότη για το ρόλο του στο ορυχείο (τον Άνχελ) και πολύ φοβάμαι ότι η παρεξήγηση αυτή θα μείνει μετέωρη. Αφού πλησιάζει το τελευταίο επεισόδιο και δεν θα έχει Happy end.
Ο Άνχελ έχει δίκιο όταν λέει ότι κάτι έχει το σπίτι και τους αναστατώνει όλους. Πρώτα αυτομαστιγωνόταν αυτός για να ξεχάσει τη Βικτόρια, έπειτα άρχισε τα μαζοχιστικά η Καρμέλα για να ξεχάσει τον ίδιο.

Αλμοδοβαρεμένη wrote:

mel wrote:

Υπάρχει μια ανατροπή στο θέμα του Αλόνσο, θα δεις.

Είδα και χάρηκα. Το χειρίστηκε έξυπνα η Αλίθια αν και αναγκάστηκε να επιστρέψει στην παλιά της τέχνη και να κοιμηθεί με τον Αλόνσο που είναι για μπουνιές.  Τουλάχιστον θα σωθεί η Καρλότα. Κάνουν ωραίο ζευγάρι με τον Αντόν.  

Γενικά μου αρέσουν αλλά... έχουμε δει τον Αντόν να φωνάζει στην εκκλησία ότι τους γονείς του δεν τους πήρε ο Θεός αλλά τους πήραν στον λαιμό τους τα αφεντικά, να τρέχει για την Δημοκρατία, την Ενκάρνα να προσπαθεί να τον συγκρατήσει να μην κάνει σπασμωδικές ενέργειες που μπορεί να βλάψουν τον αγώνα τους... Και ερωτεύεται την κόρη ενός από τους χειρότερούς τους εχθρούς έτσι απλά     ; Χωρίς εσωτερική πάλη   ; Και η Καρλότα κάπου με απογοητεύει   .

Αλμοδοβαρεμένη wrote:

Ο Άνχελ έχει δίκιο όταν λέει ότι κάτι έχει το σπίτι και τους αναστατώνει όλους. Πρώτα αυτομαστιγωνόταν αυτός για να ξεχάσει τη Βικτόρια, έπειτα άρχισε τα μαζοχιστικά η Καρμέλα για να ξεχάσει τον ίδιο.

Εγώ είχα αποδώσει το αυτομαστίγωμα του Άνχελ στην θρησκευτική του ιδιότητα και της Καρμέλα στο τραυματικό της παρελθόν. Για το σπίτι δεν το είχα σκεφτεί αν και κάνουνε ακραία πράγματα (ειδικά η δεύτερη με ανατριχιάζει να σφίγγει μαχαίρια και να γεμίζει αίματα κάθε τρεις και λίγο ). Έχει περάσει και αλυσίδες στον μηρό.
Είναι φυσικό που είναι ερωτευμένη με τον Άνχελ. Είναι ένας άνδρας που θαυμάζει γιατί έχει φερθεί με εκπληκτική γενναιότητα, έχει καθημερινή επαφή μαζί του για να τον ξεχάσει και είναι κούκλος ειδικά όταν βγάζει τα ράσα και αναδεικνύεται το σώμα του . Αυτή τον φίλησε, αυτός ζήτησε συγνώμη. Κύριος . Ο καημένος έχει φάει τέσσερα ξεγυρισμένα χαστούκια , τρία από την Βικτόρια και ένα από την Καρμέλα χωρίς να κάνει τίποτα .

mel wrote:

Και η Καρλότα κάπου με απογοητεύει  No .

Ναι, ήταν απογοητευτική. Μ'αρέσει που ήθελα να γλιτώσει κιόλας από τον Αλόνσο. Ποιος το περίμενε να βγει ίδια ο μαρκήσιος; Ο οποίος τα κατάφερε πάλι Τζάμπα παιδεύτηκε η Αλίθια να τον ξεσκεπάσει.
Το τέλος δεν μου άρεσε. Όχι γιατί περίμενα χάπυ εντ για όλους αλλά γιατί παραήταν μελοδραματικό. Θεωρώ άχρηστο στοιχείο στην πλοκή αυτό που συνέβη στη Βικτόρια. Γιατί να μη μείνει κανένας από τους Μάρκες; Πάλι καλά που πρόλαβε να τα βρει με τον Άνχελ που έβγαλε τα ράσα αλλά γιατί αυτή η τελευταία ανατροπή;
Η σειρά στο σύνολό της ήταν όμορφη, καλογυρισμένη και με πάρα πολύ καλούς ηθοποιούς. Προχωράει γρήγορα, κρατά αμείωτο το ενδιαφέρον αλλά η σεναριογράφος θα μπορούσε να μην αφήνει καταστάσεις μετέωρες. Έχει τρύπες το σενάριο ή ξεπετά τους ήρωες στα καλά καθούμενα (θάνατος Αλεχάντρο) Εντάξει, τα επεισόδια ήταν λίγα κι έπρεπε να προλάβει. Θα μπορούσε όμως να μη χώσει τόσους δευτερεύοντες χαρακτήρες για να δώσει βάση στους σημαίνοντες.
Όσον αφορά τα κοινωνικά μηνύματα, κρατάει χαμηλό προφίλ μέχρι το τέλος που γίνεται το μπαμ. Η Βικτόρια έκανε το ορυχείο κολεκτίβα εν μέσω κρίσης. Θετική ή αρνητική εξέλιξη; Δύσκολο να πει κανείς γιατί ήταν χρεωμένο και πάλι θα χρειάζονταν κεφάλαιο να λειτουργήσει. Πού θα τα έβρισκαν;  Και τι σόι δημοκρατία έφτιαξαν οι Ισπανοί με τύπους σαν το μαρκήσιο που έβαλαν τα ρούχα τους αλλιώς; Δυσοίωνο φινάλε

Αλμοδοβαρεμένη wrote:

Το τέλος δεν μου άρεσε.

Και δεν είσαι η μόνη. Στην Ισπανία υπήρξαν πολλές διαμαρτυρίες. Βέβαια όταν κάποιος γράφει μια ιστορία μπορεί να κάνει ό,τι γουστάρει. Κι εμείς μπορούμε να κρίνουμε ότι το τέλος προδίδει κακία και σαδισμό . Δεν ήμουν φαν του ζευγαριού και πολύ περισσότερο της Βικτόρια που έχασε και την τελευταία της ευκαιρία να μου γίνει συμπαθής: δε φτάνει που όταν έμαθε στην αλήθεια για τον σύζυγό της ξέσπασε στον Άνχελ λες και έφταιγε αυτός (πες ότι ήταν λόγω της ψυχολογικής πίεσης), έδωσε και την ευκαιρία στον Γκονθάλο να διαφύγει . Αυτό το λες μεγαλοψυχία ή βλακεία ; Παρόλα αυτά κατανοώ και συμπαρίσταμαι .    
Αν και θεωρούσα δύσκολο ένα χάπι εντ, δεν είναι δείγμα σαδισμού ένας σχεδόν τυχαίος θάνατος όταν οι ήρωες τα έχουν βρει; Θεωρώ ότι η δική τους ιστορία θα έπρεπε να τελειώσει εκεί που φιλιούνται στον γκρεμό ή κάνουν έρωτα στο αρχοντικό. Mάλλον το ψώνιο για ένα "διαφορετικό", "απρόσμενο", "ανατρεπτικό" τέλος οδήγησε σ' αυτή τη βλακεία       .
Πάντως βρήκα θετικό το γεγονός πως η σειρά κλείνει με τον Άνχελ να πανηγυρίζει τη νίκη. Ο πόνος δεν τον έκανε να απομονωθεί και να σταματήσει να επιθυμεί το καλύτερο για την κοινωνία.

Αλμοδοβαρεμένη wrote:

Η σειρά στο σύνολό της ήταν όμορφη, καλογυρισμένη και με πάρα πολύ καλούς ηθοποιούς. Προχωράει γρήγορα, κρατά αμείωτο το ενδιαφέρον αλλά η σεναριογράφος θα μπορούσε να μην αφήνει καταστάσεις μετέωρες. Έχει τρύπες το σενάριο ή ξεπετά τους ήρωες στα καλά καθούμενα (θάνατος Αλεχάντρο) Εντάξει, τα επεισόδια ήταν λίγα κι έπρεπε να προλάβει. Θα μπορούσε όμως να μη χώσει τόσους δευτερεύοντες χαρακτήρες για να δώσει βάση στους σημαίνοντες.

Όταν είχε δει τα πρώτα επεισόδια πριν χρόνια μου έκανε αργή και γλυκερή. Τελικά το σασπένς της το είχε. Οι ιστορίες δένουν αρκετά καλά ώστε και οι περιπέτειες του υπηρετικού προσωπικού που μπορούν να χαρακτηριστούν γεμίσματα καθώς δεν επηρεάζουν την πλοκή δεν χτυπάνε τόσο. Είχε όμως και αρκετές αδυναμίες: τα ρομάντζα δημιουργούνται γρήγορα και απότομα. Τα λίγα επεισόδια δεν αποτελούν δικαιολογία. Η Μοδίστρα είχε πολύ λιγότερα αλλά εκεί δεν δημιουργούνταν η απορία στους τηλεθεατές "καλέ πότε τα έφτιαξαν αυτοί;". Κάπου υπερέβαλλε στην ατμόσφαιρα, π.χ. σκηνές με πολύ πιάνο χωρίς λόγο. Και κάποια σκηνικά για μένα ήταν απαράδεκτα. Όχι ιδεολογικά. Λογικά.

mel wrote:

Αν και θεωρούσα δύσκολο ένα χάπι εντ, δεν είναι δείγμα σαδισμού ένας σχεδόν τυχαίος θάνατος όταν οι ήρωες τα έχουν βρει; Θεωρώ ότι η δική τους ιστορία θα έπρεπε να τελειώσει εκεί που φιλιούνται στον γκρεμό ή κάνουν έρωτα στο αρχοντικό. Mάλλον το ψώνιο για ένα "διαφορετικό", "απρόσμενο", "ανατρεπτικό" τέλος οδήγησε σ' αυτή τη βλακεία aporripsi aporripsi aporripsi .

Ναι, θα μπορούσε να τελειώσει με το ζευγάρι μαζί. Έτσι κι αλλιώς στη συνέχεια της σειράς, το "La Republica" βασίζεται κυρίως σε άλλα πρόσωπα. Καινούρια πρόσωπα και από τους παλιούς βλέπουμε μόνο την Ενκάρνα και τον Βεντούρα να παίζουν σημαντικό ρόλο. Επομένως, θα μπορούσε να ζήσει η Βικτόρια και να μην εμφανιστεί καθόλου στη συνέχεια.

Στη "La Republica" βλέπουμε τις προσπάθειες της Ενκάρνα και του Βεντούρα να γίνει η δημοκρατία λαϊκή από αστική που είναι. Μια ισχυρή οικογένεια, συγγενείς της Ισαμπέλ ντε Βιάνα φοβούνται ότι θα χάσουν τα κτήματα. Φυσικά στρέφονται στον Ούγο και τους στρατιώτες για να διαλύσουν τους εργάτες-αγρότες. Ο άσωτος υιός τους λέγεται Φερνάντο. Μα δεν μπορούσαν να βρουν καινούργια ονόματα για τους νέους ήρωες; Νόμιζα πως μιλούσαν για τον πρώην εραστή της Ισαμπέλ. Υπάρχει και μια νέα Ροσαλία

mel wrote:

τα ρομάντζα δημιουργούνται γρήγορα και απότομα.

Φαίνεται η σεναριογράφος δεν αρέσκεται να γράφει ρομάντσα. Τα ξεπετάει όπως όπως. Επίσης δεν τη βλέπω να έχει έμπνευση στο θέμα. Στη "La Republica" (αν τη γράφει η ίδια, δεν ξέρω) πάλι έχει τετριμμένες ερωτικές ιστορίες, ο γιος των αστών με την κόρη των προλεταρίων Είχαμε τη Βικτόρια με τον Άνχελ, την Καρλότα με τον Αντόν και τώρα τον Φερνάντο με τη Ροσαλία.

Αλμοδοβαρεμένη wrote:

Στη "La Republica" βλέπουμε τις προσπάθειες της Ενκάρνα και του Βεντούρα να γίνει η δημοκρατία λαϊκή από αστική που είναι. Μια ισχυρή οικογένεια, συγγενείς της Ισαμπέλ ντε Βιάνα φοβούνται ότι θα χάσουν τα κτήματα. Φυσικά στρέφονται στον Ούγο και τους στρατιώτες για να διαλύσουν τους εργάτες-αγρότες. Ο άσωτος υιός τους λέγεται Φερνάντο. Μα δεν μπορούσαν να βρουν καινούργια ονόματα για τους νέους ήρωες; Νόμιζα πως μιλούσαν για τον πρώην εραστή της Ισαμπέλ. Υπάρχει και μια νέα Ροσαλία    

Όπως στην Señora, σε κάποια φάση είχα αμφιβολίες αν ο ξάδερφος είχε το ίδιο όνομα με τον σύντροφο Αλεχάντρο . Μα τι στο καλό, λίγη έρευνα στο google για να βρουν ονόματα δεν μπορούν να κάνουν;

Την Republica την έγραψε η  ίδια. Με το ίδιο team της Señora και του Amar en tiempos revueltos αν έχω καταλάβει καλά.

Μήπως της την είπαν της συγγραφέως για τα ονόματα και αποφάσισε να τ'αλλάξει; Δεν κατάλαβα κιόλας, αλλά η κόρη του υπηρέτη που θα ερωτευτεί με τον Φερνάντο λέγεται Αλεχάντρα. Κάποιος όμως την αποκάλεσε Ροσαλία Τα κλισέ συνεχίζονται, με το γιο του αφεντικού να διαμαρτύρεται επειδή ο πατέρας επιτέθηκε στους εργάτες, η Ενκάρνα βγάζει πύρινους λόγους, ο Βεντούρα πάλι ετοιμάζει επανάσταση και η Αμπάρο που στην Ενκάρνα εμφανίστηκε ως συντηρητική (δε χρειάζεται να ανακατεύονται με την πολιτική οι γυναίκες, είπε) μαζεύει στα κρυφά όπλα για το κίνημα.

Η αλήθεια είναι ότι τα νέα πρόσωπα δε με τραβάνε και δεν ξέρω το γιατί. Δυσκολεύομαι να τους συνηθίσω και περιμένω να δω τι έγινε με τους παλιούς, οι οποίοι δεν εμφανίζονται μέχρι στιγμής παρά μόνο στους πολιτικούς τους ρόλους.

Αλμοδοβαρεμένη wrote:

Μήπως της την είπαν της συγγραφέως για τα ονόματα και αποφάσισε να τ'αλλάξει; Δεν κατάλαβα κιόλας, αλλά η κόρη του υπηρέτη που θα ερωτευτεί με τον Φερνάντο λέγεται Αλεχάντρα. Κάποιος όμως την αποκάλεσε Ροσαλία

Μια εντύπωση πως αν δεν υπήρχε ο Μπουένα-βεντούρα, θα βγάζανε και τον Βεντούρα Αλεχάντρο την έχω   .

mel wrote:

Αλμοδοβαρεμένη wrote:

Μήπως της την είπαν της συγγραφέως για τα ονόματα και αποφάσισε να τ'αλλάξει; Δεν κατάλαβα κιόλας, αλλά η κόρη του υπηρέτη που θα ερωτευτεί με τον Φερνάντο λέγεται Αλεχάντρα. Κάποιος όμως την αποκάλεσε Ροσαλία

Μια εντύπωση πως αν δεν υπήρχε ο Μπουένα-βεντούρα, θα βγάζανε και τον Βεντούρα Αλεχάντρο την έχω   .

Σωστό, αφού μέχρι στιγμής είχαμε δύο Αλεχάντρο και μία Αλεχάντρα. Αδυναμία τους έχει

Πάει κι αυτό... μ'έπιασα να σκυλοβαριέμαι μόλις στο τρίτο επεισόδιο οπότε την κόβω τη Republica. Δεν μπορώ να συνηθίσω τα νέα πρόσωπα και οι καταστάσεις είναι πολύ προβλέψιμες για να μου κρατήσουν το ενδιαφέρον. Εύχομαι καλή επανάσταση στον Βεντούρα και την Ενκάρνα και αποχωρώ

Πρωτομαγιά ξαναθυμάμαι το τόπικ αυτό, κάτι τέτοιες σειρές όπως η Señora, δεν ξέρω για εσάς αλλά εμένα μου έδωσαν το έναυσμα ν' ασχοληθώ λίγο περισσότερο με τα θέματα που θίγει ιστορικά ή... μουσικά. Δηλαδή έχω ακούσει όλα τα τραγούδια των Δημοκρατικών .
Η υπόθεση δεν είναι τυχαίο που διαδραματίζεται στις Αστούριες, δεν είναι ότι βόλευε μόνο το υπέροχο τοπίο: https://theshadesmag.wordpress.com/2016/10/04/ispaniaoktovris1934/ .
Η σειρά παρότι αισθηματική και μυθοπλασίας έχω παρατηρήσει ότι έχει κάποια ιστορικά... "υπονοούμενα", υπάρχει μια αντιστοιχία του Βεντούρα με τον Μπουναβεντούρα Ντουρούτι, και οι δυο αναρχικοί, και οι δυο επικυρηγμένοι, τι έκανε στα αισθηματικά του ο Ντουρούτι είναι κάτι που δεν γνωρίζω.
Μου δημιούργησε επίσης την απορία αν υπήρχαν (αρκετοί) παπάδες στο πλευρό των απεργών καθώς η μόνη διάσημη περίπτωση συμμετοχής που γνώριζα ήταν μια φρικώδης προσωπικότητα ιερωμένου της άλλης πλευράς. Στο τραγούδι Hay una lumbre en Asturias καταγράφεται η υποστήριξη κάποιων ιερωμένων στους αγώνες των εργατών. Αν ήταν πραγματικά σοβαρή, ή αν αναφέρεται βασικά για εμψύχωση ενός λαϊκού καθολικού πληθυσμού δεν το έχω ερευνήσει. Λατρεύω αυτό το τραγούδι λόγω των στίχων που βγάζουν τόσο πηγαία την αγανάκτηση και τον θυμό των καταπιεσμένων (τα λεφτά που μας κλέβουν να τα φάνε φάρμακα ).    
Η παρατήρησή μου συγκρίνοντας τα δικά μας αντάρτικα με τα τραγούδια των Δημοκρατικών της Ισπανίας είναι ότι εκείνοι βωμολοχούν ελεύθερα. Για παράδειγμα, η μόνη κακιά λεξούλα που έχω ακούσει σε αντάρτικό είναι "κερατάς" (ω Ελλάδα μας γλυκιά/ δε θέλουμε τον βασιλιά τον κερατά). Αντιθέτως οι Ισπανοί έλεγαν:      
Que culpa tiene el tomate de estar tranquilo en la mata (bis)
si viene un hijo de p*** y lo mete en una lata y lo manda pa Caracas

(Τι φταίει η ντομάτα που κάθεται ήσυχη στον θάμνο
αν έρχεται ένας π...ς γιος και τη βάζει σε μια κονσέρβα και την στέλνει στο Καράκας)

cuando quiera el dios del cielo que la tortilla se vuelva  
que la tortilla se vuelva que los pobres coman pan y los ricos mie*** mierda

(όταν θελήσει ο Θεός -του ουρανού- και γυρίσει ο τροχός
οι φτωχοί θα φάνε ψωμί και οι πλούσιοι σκ...)

ή από άλλο τραγούδι:
En el tren que va a Madrid,
Se agregaron dos vagones,
Uno para los mociles y otro para los cojones.

(Στο τρένο για την Μαδρίτη
πρόσθεσαν δύο βαγόνια
το ένα για τις μοτοσικλέτες και το άλλο για τ' αρχ...)

Que el hijo de puto Franco,
No se ha muerto todavía.

(που ο π...ου γιος ο Φράνκο
δε έχει πεθάνει ακόμα).

Νομίζω ότι η σωστότερη αντιστοιχία του hijo de puta δεν είναι π... γιος (που λογικά εμείς το έχουμε πάρει απ' αυτούς) αλλά μ...ς, καθώς είναι μάλλον η πιο συνηθισμένη τους βρισιά.

Ωραίες οι πληροφορίες, mel! Ο ισπανικός εμφύλιος είναι ένα θέμα που συναντώ συχνά αλλά μόνο μια γενική εικόνα του έχω. Λεπτομέρειες όπως η εξέγερση στις Αστούριες ήταν άγνωστες. Πιθανότατα έχεις δίκιο πως ο Βεντούρα της La Senora είναι βασισμένος στο Ντουρούτι. Βέβαια, δεν έχουν σημασία τα αισθηματικά του δεύτερου, συνήθως οι σεναριογράφοι εφευρίσκουν αισθηματικές ιστορίες για ιστορικά πρόσωπα.
Δικαιολογημένες οι βωμολοχίες στα τραγούδια τους, αν λάβουμε υπ'όψιν το θυμό. Οι δικοί μας αντάρτες ήταν πιο ευπρεπείς ή μπορεί να τους φρέναρε το γεγονός ότι είχαν πολλούς ιερωμένους στις τάξεις τους. Δεν αποκλείεται να είχαν κι οι Ισπανοί ιερωμένους στο αντάρτικο αλλά γενικά φάνηκαν πολύ εχθρικοί με τον καθολικισμό. Οι δικοί μας δεν είχαν τόσο μένος με την ορθοδοξία. Έβαλα ν'ακούσω το Hay una lumbre en Asturias και απορώ πώς ξεσήκωνε τα πλήθη επειδή είναι ήσυχη γλυκιά μπαλάντα. Εκτός αν άλλαξαν τη μουσική αργότερα. Τα δικά μας αντάρτικα έχουν πιο επιθετικό ρυθμό.

Μία δική μου δημιουργία: