Τι διαβάζετε αυτή την περίοδο;

Τελείωσα το διασκεδαστικότατο Ους το facebook συνέζευξε. Η συγγραφέας σε διαβολεμένα κέφια!

Πρωτη φορα ακουω αυτο το βιβλιο..

(Ασχετο,αλλα αν θελετε κοριτσια να γινουμε facebook friends πειτε)

Ναι, γιατί όχι; Σου στέλνω το fb μου στο pm.

paola wrote:

Πρωτη φορα ακουω αυτο το βιβλιο..

(Ασχετο,αλλα αν θελετε κοριτσια να γινουμε facebook friends πειτε)  

Σου έστειλα και το δικό μου προφίλ σε pm

Μου πήρε ένα μήνα να διαβάσω τον Δον Κιχώτη, αλλά άξιζε τον κόπο. Είχε πλάκα σε πολλά σημεία, έμαθα κι ορισμένα πράγματα για την Ισπανία του 17ου αιώνα, όπως ότι Λατίνοι ιππότες πολεμούσαν τους Οθωμανούς στην Κύπρο κι ο συγγραφέας του βιβλίου, ο Μιγκέλ δε Θερβάντες είχε λάβει μέρος σε τέτοιες μάχες. Ή ότι οι Μόροι που βαπτίστηκαν χριστιανοί λεγόντουσαν Μορίσκοι, μικροί Μόροι δηλαδή. Κάτι ανάλογο έγινε στην Κρήτη, χριστιανοί εξισλαμίστηκαν, κι όταν αργότερα ξαναβαπτίστηκαν, απέκτησαν επίθετα σε -άκης. Καλό βιβλίο, αρκεί να 'χει κάποιος υπομονή. Και μου άνοιξε την όρεξη για μεσαιωνική λογοτεχνία.

Δον Κιχωτη εχω διαβασει σε μικρη εκδοση προ αμνημονευτων ετων!
Το τελευταιο βιβλιο που διαβασα και μου αρεσε πολυ ηταν : " Ο διαβολος και τα σκοτεινα νερα".
https://www.goodreads.com/el/book/show/51854625-the-devil-and-the-dark-water

Έχω αρχίσει την Αλεπουδίτσα της Mary Webb. H ηρωίδα είναι η Χέιζελ, πανέμορφη και κοκκινομάλλα όπως η αλεπού που έσωσε κάποτε και την πήρε για κατοικίδιο. Ζει πολύ φτωχικά σε μια καλύβα κοντά στο δάσος με τον πατέρα της, αγαπάει την ελευθερία και όλα τα ζώα και είναι αθώα έως πρωτόγονη (λίγο Μαριμάρ εδώ που τα λέμε). Ωραίο είναι, λίγο σα θρύλος, σα παραμύθι, με μια νότα... αρλεκιν πολύ αδύναμη όμως καθώς όπως είδα παρακάτω τα πράγματα δεν εξελίσσονται όπως θα θέλαμε εμείς οι ρομαντικές αναγνώστριες.

Πρωτη φορα ακουω το συγκεκριμενο βιβλιο mel!
Το τελευταιο που διαβασα ηταν Η Φλόγα της Ελεγκάντι , https://www.goodreads.com/book/show/58846423απο ελληνιδα (και μαλιστα νεαρη) συγγραφεα.Ειχα διαβασει πολυ καλα λογια και οντως και σε μενα αρεσε πολυ. Απλα λογω ελλειψης χρονου το αφηνα καποιες μερες το ξαναπιανα μετα,εχανα την ροη γενικως,αλλα ηταν ωραιο.

Διαβάζω τους Πομάκους της Θράκης. Πέρα από λαογραφικά στοιχεία και καταγωγές ελπίζω κάτι να έχει αλλάξει στη ζωή αυτών των ανθρώπων. Και των ανδρών και των (νευρωτικών) γυναικών μοιάζει τουλάχιστον μίζερη.

Διαβάζω το Ξεχασμένο βαλς της Ανν Ένραϊτ. Τρόπος επιλογής του βιβλίου: "διαδραματίζεται στο Δουβλίνο, το Δουβλίνο βρίσκεται στην Ιρλανδία, συμπαθητική χώρα η Ιρλανδία, ας το πάρω".
Είναι το ιστορικό της μοιχείας δύο παντρεμένων. Δε θα εκφράσω ακόμα κρίση αλλά θα πω πως όλος ο ρομαντισμός και η ποιητικότητα εξαντλείται στον τίτλο και στο οπισθόφυλλο. Υπάρχει πάθος (αλλά όχι και τόσο) και η εμμονή του έρωτα, κατά τα άλλα πλην της επαγγελματικής επιτυχίας των ηρώων όλα είναι συνηθισμένα: λάθος όπως αποδεικνύεται γάμος, συγγενείς, επαγγελματικό περιβάλλον, βαρετά παιδικά πάρτι και κοινωνικές εκδηλώσεις και ο Σόν (ο παντρεμένος) είναι "απογοητευτικός με μαγιό".
Αν είναι να απατήσεις τον χοντρό και άξεστο άνδρα του δε θα ήταν καλύτερο να αξίζει στο φουλ όλος αυτός ο κόπος και η εμπειρία ; Ίσως και το βάρος στις οικογενειακές σχέσεις να στάθηκε αποτρεπτικό για μια πιο "ονειρική" αισθηματική ιστορία.

Διαβασα το βιβλιο "Καταδιωξη" της Nora Roberts. Μου αρεσε! Γενικα δεν με απογοητευει η συγκεκριμενη συγγραφεας.
Επισης το ¨Μαυρο ροδο". Αγορασα το βιβλιο,λιγο πριν ξεκινησει η σειρα,γιατι μου φανηκε ενδιαφερουσα η ιστορια. Ειδα και καποια επεισοδια απο την σειρα,ωραια ηταν αλλα δεν μπορουσα να την παρακολουθω συστηματικα,λογω κουρασης και πολυ πρωινου ξυπνηματος. Ειδα τα τελευταια επεισοδια και διαβασα το βιβλιο.
Καμια σχεση το ενα με το αλλο!
Στην αρχη μου φανηκε απλα καλο,γιατι ημουν επηρεασμενη απο την σειρα που γινοταν πολλα πραγματα,ενω στο βιβλιο,τιποτα! Πολυ απλη ιστορια,χωρις καποια ιδιαιτερη πλοκη χωρις ιντριγγες. Αλλα τελικα μεσα στην απλοτητα του μου αρεσε!

Τελειώνω τον Επόμενο Καλύτερο της Kristan Higgins. Καλό και πρωτότυπο για αισθηματικό μυθιστόρημα.

Και στα αισθηματικα βρισκεις πολυ ομορφες ιστοριες! Απο την συγγραφεα αυτη ξερω κανα-δυο βιβλια,(το συγκεκριμενο τωρα το εμαθα) αλλα δεν ετυχε να την διαβασω.
Εγω ξεκινησα το "Γυμνες στο θανατο" της J. D. Robb (ψευδωνυμο της Nora Roberts) Ειμαι στην αρχη και ηδη μου αρεσει!

Διαβάζω το Μαζί για πάντα της Julie Cohen. Είναι η ιστορία μιας ιδανικής αγάπης και εγώ και πιστεύω και τρελαίνομαι για αυτά!
Το κακό είναι ότι πάλι διάβασα σπόιλερ και μάλιστα το σημαντικότερο, προς υπεράσπισή μου όμως, αυτή τη φορά έγινε εντελώς τυχαία!

Διαβάζω τον Αριθμό 11 του Jonathan Coe. Καθόλου ελκυστικός τίτλος αλλά ο συγγραφέας είναι εγγύηση για ένα ενδιαφέρον βιβλίο!

Τελείωσα και εγώ ένα βιβλίο της Nora Roberts τη Δοκιμασία της αγάπης. Το πήρα επειδή διάβασα η Δούκισσα της αγάπης, όσο να πεις μια Δούκισσα έχει ένα βάρος, ενώ η Δοκιμασία της αγάπης σε προδιαθέτει για κάτι τετριμμένο.
Στην αρχή βρήκα τη γραφή κακή και με μπέρδευε λίγο. Η ιστορία είναι απλή αλλά το βασικό μείον είναι ότι δε με έκανε να ταυτιστώ, να νιώσω κάτι για όσα συμβαίνουν. Κάπου στη μέση μπαίνει ένα θέμα ότι ο Ντελ ανήκει στους Μπράουν του Κονέκτικατ ενώ η Λόρελ είναι ταπεινής καταγωγής, στην εποχή μας όμως που γαλαζοαίματοι παντρεύονται ανύπαντρες μητέρες πρώην ναρκομανείς παίχτριες ριάλιτι, δεν πείθει όταν μάλιστα εκείνη είναι μια υπερεπιτυχημένη επιχειρηματίας.
Γενικά οι καλές ιδέες δεν αναπτύχθηκαν σωστά (ή δεν αναπτύχθηκαν, σκέτο), με αποτέλεσμα το βιβλίο να είναι ψιλοβαρετό.
Είδα ότι είναι μέρος μιας σειράς βιβλίων, ίσως αν είχα διαβάσει και τα προηγούμενα να καταλάβαινα καλύτερα.

Τελειώνω το Νεκροταφείο πιάνων του Ζοζέ Λουίς Πεϊσότο. Ωραίο αλλά προτείνω το μεγαλύτερο μέρος του βιβλίου να διαβαστεί σαν ποίημα χωρίς να περιμένει ο αναγνώστης να τα καταλαβαίνει όλα ή να προσπαθεί να καταλάβει. Ένα καλό νόημα όμως το πιάνεις.

Εγω διαβασα κατι κομικς που ειχα αγορασει απο περσι με τον Κορτο Μαλτεζε. Ηταν πολυ ωραια. Θα προσπαθησω να πιασω και καποια βιβλια γιατι εφτασαν στα ταβανια τα αδιαβαστα,και οπως παω θα πρεπει να ζησω καμια 100η χρονια ακομα για να τα διαβασω ολα.Και δεν το βλεπω.
Η Roberts θεωρειται απο τις καλυτερες στην ρομαντικη λογοτεχνια αλλα ισως να μην σου ταιριαζει mel.Μαλλον εχεις γραψει λαθος τον τιτλο. Ειναι "η δοκιμασια της καρδιας" και ειναι το 3 βιβλιο απο μια 4λογια (την οποια εχω αλλα ακομα δεν εχω διαβασει...)

Μπαίνω στο προτελευταίο κομμάτι του Όσα κρατήσαμε κρυφά της Λάρα Πρέσκοτ. Κατασκοπικό μυθιστόρημα θα το χαρακτήριζα. Νόμιζα ότι θα εστίαζε σε κάποιο διανοητικό παιχνίδι αλλά καμιά σχέση. Καλό είναι όμως, μου αρέσουν ιδιαίτερα οι δύο αισθηματικές ιστορίες, τη μία μάλιστα δεν την περιμένεις στην αρχή.

Διαβάζω τη Μέση Αγγλία του Τζόναθαν Κόου. Είναι σαν ο συγγραφέας να με έχει πιάσει ακριβώς: κοινωνιολογία, πολιτική, δημοσιογραφία με "επίφαση" μυθιστορήματος συν μια πλοκή που σε παρακινεί να δεις τι γίνεται παρακάτω.
Είναι σαφής η θέση του συγγραφέα αλλά επειδή έχει την οξυδέρκεια να μη διαχωρίζει ηθικά τους ήρωες λόγω θέσεων και κυρίως επειδή και δεν είμαι Βρετανίδα δε με ενοχλεί.

Διαβάζω το Έτσι θέλω να θυμάμαι της Γιόλας Δαμιανού Παπαδοπούλου. Λογοτεχνικά δε λέει πολλά αλλά μαθαίνεις πράγματα για την Αφρική.

Διαβάζω το Καλοκαίρι στη λίμνη της Susan Wiggs, εντάξει, τυπικό silk για να περνάει η ώρα, θίγει και κάποια κοινωνικά θέματα, τουλάχιστον καλύτερο από άλλο silk εφημερίδας που πήγα να διαβάσω αλλά μου φάνηκε εντελώς γελοίο.

Το εχω διαβασει,αυτο το βιβλιο παλιοτερα, και κανα δυο αλλα απο την ιδια σειρα,και ειχα παρει απο την εφημεριδα αυτα που μου ελειπαν.Καλά είναι.
Εγω το τελευταιο διαστημα επιασα κομικς γενικα.Και καινουργια,αλλα και παλια αγαπημενα οπως Καντυ γιατι ειμαι σε πολυ mood νοσταλγιας οπως μπηκε το Καλοκαιρι.
Τωρα προετοιμαζομαι να διαβασω βιβλιο. Και λεω οτι προετοιμαζομαι γιατι το τελευταιο 6μηνο βρισκομουν με την θεληση μου σε reading slump,και ειναι κατι πρωτογνωρο για μενα που διαβαζω ολη μου την ζωη. Απλα λογω υποχρεωσεων και καταστασεων επιανα ενα βιβλιο και με το ζορι το διαβαζα απο Σ\Κ σε Σ\Κ. Και ok δεν μπορω ετσι. Θελω να εχει ροη το διαβασμα.Οποτε ειπα οταν θα ξαναβρω τον χρονο μου.Οι στοιβες ειναι στα ταβανια δεν ξερω απο που νάρχισω. (Το reading slump ηταν μονο για την αναγνωση,δεν σταματησε και η αγορα τους)

Τελείωσα την Όμορφη πορτοκαλιά μου του José Mauro de Vasconcellos, ένα βιβλίο υποψιάζομαι σχεδόν αυτοβιογραφικό. Ωραίο αλλά και πολύ θλιβερό. Κάθε τρεις και λίγο σαπίζουν στο ξύλο τον Ζεζέ επειδή είναι πολύ σκανδαλιάρικο παιδί

Spoiler:

. Και όταν το διάβαζα στην αρχή σκέφτηκα μήπως ήταν πολύ παιδικό για μένα. Αν και ο ήρωας είναι μόλις 5 ετών δε θα το διάβαζα σε ένα νήπιο. Μόνο σε παιδάκι που θα είχε κλείσει τα 12.

Τελείωσα και το Ζήσαμε την ευτυχία της Λιλί Τακ. Ο αγγλικός τίτλος είναι We married for happiness και καταλαβαίνω ότι η ελληνική μετάφραση θα ήταν πολύ μεγάλη για τίτλος βιβλίου, όμως δε βλέπω να ζήσανε την ευτυχία. Αυτό που περιγράφεται δυστυχία δεν το λες, αλλά ούτε και ευτυχία κατά τη γνώμη μου, το λες τυπική (με την έννοια του συνηθισμένου) ζωή ενός ζευγαριού. Δεν είναι κάτι πολύ ιδιαίτερο αλλά κυλάει εύκολα αν εξαιρέσεις τα κομμάτια όπου η συγγραφέας προσπαθεί να μας μπάσει σε έννοιες των μαθηματικών και της φυσικής (αν δεν έχεις κάποιο ενδιαφέρον για τις συγκεκριμένες επιστήμες).