Παλιές vs νέες τηλενουβέλες

Παρακολουθώντας τον τελευταίο καιρό τηλενουβέλες που γυρίστηκαν πριν 20 περίπου χρόνια παρατηρώ μεγάλες διαφορές σε σχέση με τις νεότερες -και όχι μόνο σε τεχνικό επίπεδο. Αναμενόμενο φυσικά καθώς οι εποχές και οι αντιλήψεις αλλάζουν , όμως είναι και κάπως εντυπωσιακό που επηρεάζουν τόσο και αυτό το είδος που δε μοιάζει δεκτικό στην αλλαγή (στο Μεξικό ακόμα διασκευάζουν ιστορίες του 1970).
Οι παρακάτω είναι σημαντικές διαφορές τις οποίες έχω εντοπίσει, από τις οποίες άλλες εγκρίνω, άλλες μου είναι ψιλοαδιάφορες. Προσθέστε και εσείς τις παρατηρήσεις σας σχετικά, και τι από όλα αυτά σας αρέσει και τι όχι.
-Δεν υπάρχει πια τόση τοξικότητα. Αυτό το "με βίασε, αχ τον ερωτεύθηκα" δεν είναι πλέον αποδεκτό συνεπώς δύσκολα θα το δεις σε νέα τηλενουβέλα. Οι παλιές ηρωίδες ανέχονταν τα πάντα και το να παντρευτούν τον αρνητικό στην ουσία ήρωα που τις έκανε να υποφέρουν θεωρούνταν happy end. Στο τελευταίο Los ricos también lloran δε φαντάζομαι ο Luis Alberto να είναι τόσο κόπανος όσο ο Luis Fernando -άντε αγόρια, σας έφτιαξε και εσάς η πολιτική ορθότητα που όλο γκρινιάζετε .
-Δεν υπάρχει πια τόση βία αν εξαιρέσεις τις ναρκονοβέλες και όπου υπάρχει είναι για να καταγγελθεί. Στην Carissima ένας υπηρέτης κάνει μια παρατήρηση στη Yermaní αυτή απλώς τον χαστουκίζει λες και δεν είναι υπάλληλος αλλά σκλάβος της ! Ευτυχώς δε θα το δεις αυτό σε μια τηλενουβέλα του 2024. Οπωσδήποτε θεωρώ αυτή την εξέλιξη θετική καθώς σε κάποιον βαθμό τα δημοφιλή προγράμματα επηρεάζουν τον κόσμο.
-Στα 170 επεισόδια της trepadora δεν υπήρχε οόυτε ένας γκέι χαρακτήρας, ούτε ένας γκέι υπαινιγμός. Δε θα το χαρακτήριζα θετικό ούτε αρνητικό, αν κάπου κολλάει μια γκέι ιστορία δε με ενοχλεί αλλά δε θεωρώ ότι "οι γκέι είναι αναγκαίοι" παντού αν και υποθέτω πως αν άνηκα στην lgtb κοινότητα θα με ευχαριστούσε να υπάρχει κάτι με το οποίο θα ταυτιζόμουν περισσότερο. Σήμερα δύσκολα θα πετύχεις σειρά χωρίς γκέι ιστορία.
-Διάβασα ότι η πολιτική της Globo αλλάζει  και πλέον θα δίνονται περισσότερες ευκαιρίες στους μαύρους ηθοποιούς. Το θέμα για μένα είναι το πώς γίνετε αυτό, γιατί οι ιστορίες των μαύρων στο Totalmente demais ήταν ό,τι πιο μαύρο και συγχρώνως ό,τι πιο βαρετό, καταλάβενες ότι τους βάλανε εκεί "για να παίξουν και αυτοί οι μαύροι"... Προσωπικά με βολεύουν οι λευκοί ήρωες και πρωταγωνιστές αλλά είναι καιρός να αποκατασταθεί μια αδικία καθώς επί σειρά ετών υποθέτω πάμπολλα ευπαρουσίαστα και ταλαντούχα αγόρια και κορίτσια θα χάνανε σημαντικούς ρόλους λόγω χρώματός.
-Στις δύο τελευταίες τηλενουβέλες παραγωγής Βενεζουέλας που έχω δει, οι ήρωες είτε λέγανε φωναχτά τις σκέψεις τους είτε απλώς τις ακούγαμε. Δε νομίζω να γίνετε πια αυτό και καλώς. Καλύτερα να μαντεύουμε σκέψεις και προθέσεις και να υπάρχει μια έκπληξη για τις πράξεις του καθενός στο τέλος.

mel wrote:

Δεν υπάρχει πια τόση τοξικότητα

H πιο θετική αλλαγή στις τηλενουβέλες.

mel wrote:

αν κάπου κολλάει μια γκέι ιστορία δε με ενοχλεί αλλά δε θεωρώ ότι "οι γκέι είναι αναγκαίοι" παντού αν και υποθέτω πως αν άνηκα στην lgtb κοινότητα θα με ευχαριστούσε να υπάρχει κάτι με το οποίο θα ταυτιζόμουν περισσότερο. Σήμερα δύσκολα θα πετύχεις σειρά χωρίς γκέι ιστορία.

Ναι, αν κολλάει μια γκέι ιστορία, είναι μια χαρά. Ας κάνουν και τηλενουβέλες με το πρωταγωνιστικό ζευγάρι να είναι ομόφυλο, για να ταυτιστούν όσοι ανήκουν στην lgbt κοινότητα. To πρόβλημα με την πολιτική ορθότητα είναι ότι επιθυμεί να χωθεί παντού, είτε κολλάει είτε όχι. Σειρές έχουν κατηγορηθεί ως "ομοφοβικές" από κάποιους σχολιαστές, όχι γιατί παρουσίαζαν τους γκέι με άσχημο τρόπο, αλλ' επειδή δεν έχουν γκέι χαρακτήρες (!) Παρατραβηγμένα πράγματα.

mel wrote:

θα δίνονται περισσότερες ευκαιρίες στους μαύρους ηθοποιούς. Το θέμα για μένα είναι το πώς γίνετε αυτό, γιατί οι ιστορίες των μαύρων στο Totalmente demais ήταν ό,τι πιο μαύρο και συγχρώνως ό,τι πιο βαρετό, καταλάβενες ότι τους βάλανε εκεί "για να παίξουν και αυτοί οι μαύροι"..

Ακριβώς, το ίδιο θα έλεγα και για τους γκέι. Αν πρέπει σώνει και καλά να βάλουν μαύρους ΄γκέι χαρακτήρες σε μια σειρά για να αποφύγουν κατηγορίες τύπου "είστε ομοφοβικοί ή ρατσιστές", τότε ναι, το αποτέλεσμα θα είναι πρόχειρο και κακό. Καλύτερα να γράψουν μια ιστορία όπου ο μαύρος χαρακτήρας θα την πάρει όλη πάνω του και δεν θα τον βάλουν απλά σφήνα για να ξεμπερδέψουν. Να επενδύσουν στην ποιότητα αντί την ποσότητα.
Αν ξαναγύριζαν σειρές όπως "Maria Isabel" ή "Dona Barbara" το δίκαιο θα ήταν οι ρόλοι να πάνε σε ηθοποιούς που έχουν ινδιάνικη ή μεικτή καταγωγή, όπως είναι οι ηρωίδες στο σενάριο.

Επειδή βλέπω κυρίως μεξικάνικα, έχω παρατηρήσει τα εξής:
Συγκριτικά με τις τηλενουβέλες της εποχής που οι λάτιν σειρές ήταν μόδα (τέλη 90s-αρχές 00s), βρίσκω τις παλιότερες σειρές σαφώς ανώτερες και από άποψη θεματολογίας και από άποψη υποκριτικής των ηθοποιών. Σειρές των 80s και των αρχών των 90s είχαν πρωτότυπη θεματολογία και μεγαλύτερο ενδιαφέρον. Αν και μπορεί να είχαν τον macho πρωταγωνιστή και μια πρωταγωνίστρια που, ακόμη και αν παντρευτεί άλλον, δεν θα κοιμηθεί με κανέναν άλλο άνδρα πλην του galan, οι παλιές τηλενουβέλες ήταν διαφορετικές σε σχέση με την Usurpadora και την Esmeralda που βλέπαμε οι περισσότεροι. Τότε γυρίστηκαν το Corazon Salvaje, η Picara Sonadora, η Diana Salazar, η Αλόντρα κ.α. Επίσης, οι λατίνοι YouTubers αναφέρουν και άλλες κλασσικές σειρές όπως το El pecado de Oyki, το Cuna de Lobos, η Colorina κ.α. που από το λίγο που έχω διαβάσει για αυτές, μου φάνηκαν αρκετά ιδιαίτερες.
Οι νεότερες σειρές είναι λίγο hit and miss. Η Fabrica de suenos που κάνει διασκευές, όντως έχει κάνει καλή δουλεία στο Los ricos tambien lloran (που στην ουσία είναι remake-σοβαρή εκδοχή της Μαρίας της γειτονιάς και όχι της σειράς του 1979). Όμως έχει κάνει και σειρές με φουλ υπερβολές όπως η Rubi του 2020 ή με πολλές και αχρείαστες ερωτικές σκηνές όπως η Diana Salazar no2. Είναι γεγονός βέβαια ότι πλέον τολμούν παραπάνω οι μεξικάνοι και θίγουν και σοβαρά κοινωνικά θέματα.
Γενικά νομίζω ότι η εποχή που γινόταν ο χαμός με τις λάτιν σειρές στη χώρα μας ήταν η χειρότερη. Έπαιρναν ιστορίες των 70s όπως η Μαριμάρ και δεν τις προσάρμοζαν στην εποχή, με αποτέλεσμα να φαίνονται υπερβολικές. Μάλιστα, κάπου έχω ακούσει ότι τότε έβαζαν και τους ηθοποιούς να παίζουν με υπερβολικό τρόπο. Έχω δει σκηνή από την παλιά version της Usurpadora (με Angelica Maria και Juan Ferrara) και οι ηθοποιοί έπαιζαν με περισσότερη φυσικότητα από Σπάνικ και Κολούγκα. Όχι ότι και τότε δεν βγήκαν ωραίες τηλενουβέλες αλλά οι των 80s-early 90s ήταν το κάτι άλλο.

Αλμοδοβαρεμένη wrote:

Αν ξαναγύριζαν σειρές όπως "Maria Isabel" ή "Dona Barbara" το δίκαιο θα ήταν οι ρόλοι να πάνε σε ηθοποιούς που έχουν ινδιάνικη ή μεικτή καταγωγή, όπως είναι οι ηρωίδες στο σενάριο.

Δύσκολο το βλέπω γιατί όσο και αν υπάρχουν καλές προθέσεις δε νομίζω πολλοί να πέρνανε το ρίσκο. Η μόνη που έχω δει με ινδιάνικα χαρακτηριστικά σε βασικό ρόλο σε μεξικάνικο είναι η Paty Díaz.  To 2016 προβλήθηκε η σειρά Valiente amor στο Περού όπου πρωταγωνιστούσε μια κοπελα που έμοιαζε ιθαγενής. Πήγε καλά νομίζω.

perla wrote:

Συγκριτικά με τις τηλενουβέλες της εποχής που οι λάτιν σειρές ήταν μόδα (τέλη 90s-αρχές 00s), βρίσκω τις παλιότερες σειρές σαφώς ανώτερες και από άποψη θεματολογίας και από άποψη υποκριτικής των ηθοποιών. Σειρές των 80s και των αρχών των 90s είχαν πρωτότυπη θεματολογία και μεγαλύτερο ενδιαφέρον.

Nαι, τότε έδιναν μεγαλύτερη σημασία στο σενάριο, γύριζαν λιγότερα επεισόδια και η σειρά δεν έκανε εύκολα κοιλιά, επιπλέον έδιναν τους ρόλους σε ηθοποιούς και όχι μοντέλα. Αλλά θα έλεγα το ίδιο για τις μεξικανικές τηλενουβέλες του δεύτερου μισού της δεκαετία του '90 και των αρχών των 00s. Δεν πιστεύω ότι υστερούσαν σε σχέση με εκείνων των 80s και early 90s. Για παράδειγμα La Mentira (1998), Angela (1998), El privilegio de Amar (1998), Laberintos de Pasion(1999), El manantial (2001), Amor Real (2004) είναι αξιόλογες σειρές και από άποψη σεναρίου και από άποψη ερμηνειών. Υπήρχαν και σάχλες βέβαια, αλλά αυτό συνέβαινε και στην προηγούμενη φουρνιά τηλενουβελών (80s-early 90s) π.χ. η Μαρία της γειτονιάς, Rosa Salvaje.
Προσωπικά, δυσκολεύομαι να δω τηλενουβέλες δεκαετίας '80 γιατί με χαλάει η αισθητική τους Λίγο τα θεατρικά σκηνικά, λίγο τα φριχτά σύνολα και μαλλιά (εκτός αν είναι σειρά εποχής), δεν μου κάθονται καλά. Άλλο ένα πρόβλημα είναι ότι δεν τολμούσαν πολύ. Όπως είπε και η mel σε ένα άλλο νήμα συζήτησης, τα φιλιά φαίνονταν πιο ψεύτικα τότε.

perla wrote:

Όμως έχει κάνει και σειρές με φουλ υπερβολές όπως η Rubi του 2020 ή με πολλές και αχρείαστες ερωτικές σκηνές όπως η Diana Salazar no2. Είναι γεγονός βέβαια ότι πλέον τολμούν παραπάνω οι μεξικάνοι και θίγουν και σοβαρά κοινωνικά θέματα.

Ναι, τώρα οι Μεξικανοί πέρασαν στο άλλο άκρο! Δε χρειάζονται τόσες πολλές τολμηρές σκηνές ούτε ηθοποιοί με μοντελέ εμφάνιση που δεν ξέρουν να παίζουν και δεν μπορούν να βγάλουν συναίσθημα. Ακόμα και στο αισθητικό κομμάτι υπερβάλανε - η Αιμέ στο Corazon Salvaje No4 ήταν λες και ανέβαινε στη σκηνή του Moulin Rouge να χορέψει καν καν.
Οι μεξικανικές τηλενουβέλες χάλασαν από τα μέσα των 00s και δώθε, κατά τη γνώμη μου. Ευτυχώς δεν ισχύει το ίδιο για άλλες χώρες παραγωγής (π.χ. Κολομβία)

Αλμοδοβαρεμένη wrote:

[ Αλλά θα έλεγα το ίδιο για τις μεξικανικές τηλενουβέλες του δεύτερου μισού της δεκαετία του '90 και των αρχών των 00s. Δεν πιστεύω ότι υστερούσαν σε σχέση με εκείνων των 80s και early 90s. Για παράδειγμα La Mentira (1998), Angela (1998), El privilegio de Amar (1998), Laberintos de Pasion(1999), El manantial (2001), Amor Real (2004) είναι αξιόλογες σειρές και από άποψη σεναρίου και από άποψη ερμηνειών.

Πολλές από αυτές τις σειρές όμως ήταν remakes, όπως γίνεται βέβαια και τώρα, ενώ στα 80s έκαναν αρκετές original σειρές οι Μεξικάνοι. Ηθοποιούς καλούς είχαν, έχουν και θα έχουν αρκεί να αξιοποιούν σωστά το υλικό τους.

Αλμοδοβαρεμένη wrote:

Ακόμα και στο αισθητικό κομμάτι υπερβάλανε - η Αιμέ στο Corazon Salvaje No4 ήταν λες και ανέβαινε στη σκηνή του Moulin Rouge να χορέψει καν καν.

Για το Corazon Salvaje 2009 θα μπορούσα να κάνω ολόκληρη ανάλυση των στραβών του, καθώς, μετά τη σειρά του 1993, ήθελα να διαβάσω και το βιβλίο, δεν το έβρισκα, οπότε είδα το remake-καρναβάλι γιατί διάβασα ότι ήταν πιο πιστό στην ιστορία της Caridad Bravo.  Κατά τη γνώμη μου, με την ίδια λογική που η Μαρία της γειτονιάς έκανε επιτυχία ως remake-παρωδία του πολύ επιτυχημένου Los ricos tambien lloran, θέλησαν να πετύχουν κάτι ανάλογο. Θεωρώ ότι έφτιαξαν μια παρωδία με σκηνές υπερβολικές και με στόχο να δημιουργήσουν memes. Υπάρχει και το ανάλογο βίντεο με τίτλο Sueltame gorilla βγαλμένο από τη σειρά.