Mar de plástico: Η ισπανική σειρά για γέλια και για κλάματα
Mar de plástico, η ισπανική σειρά που μπορείτε να βρείτε στο Netflix και, κατά τη γνώμη μου, είναι πραγματικά για γέλια και για κλάματα.
Από την Μαριλένα ΒλάχουΈγκλειστη στο σπίτι λόγω της «πανδημίας» αποφάσισα να αξιοποιήσω τον τόσο ελεύθερο χρόνο μου βλέποντας όσες περισσότερες σειρές μπορώ… Και κάπως έτσι συναντηθήκαμε με την ισπανική σειρά
Mar de plástico (= Θάλασσα από πλαστικό). Να διευκρινίσω πως είμαι φαν των ισπανικών σειρών. Έχω δει πολλές και στην πλειοψηφία τους ήταν καλογυρισμένες. Κάποιες, θα μπορούσα να πω, πως ήταν πολύ καλύτερες και από το
La Casa de papel.
Επομένως, ξεκίνησα να βλέπω το Mar de plástico έχοντας υψηλές προσδοκίες.
Η σειρά
Mar de plástico προβλήθηκε από την ισπανική τηλεόραση το 2015 και ολοκληρώθηκε το 2016. Αργότερα, το Netflix εξασφάλισε τα δικαιώματα προβολής. Στη δεύτερη σεζόν – που ήταν τόοοσο «αριστουργηματική» – κατάλαβαν και οι ίδιοι πως μία τέτοια σειρά θα ήταν αδύνατο να πάει και για τρίτη. Βασικά, μία τέτοια σειρά κάνει το Μπρούσκο να μοιάζει με την καλύτερη σειρά όλων των εποχών. Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή.
Η υπόθεση του Mar de plástico
Σε ένα μικρό χωριό, το
Campoamargo (=το χωριό που παρουσιάζει η σειρά είναι φανταστικό), κοντά στην Αλμερία, δολοφονείται άγρια μία νεαρή κοπέλα. Την υπόθεση αναλαμβάνει ο νεοφτασμένος αρχηγός της Πολιτοφυλακής, Héctor Aguirre. Ο Héctor, που από εδώ και στο εξής θα τον λέμε σούπερ-καπ (super-cop), προσπαθεί να εξιχνιάσει το μυστήριο της δολοφονίας της κοπέλας ενώ παράλληλα παλεύει με την προσωπική του ζωή.
Ο σούπερ-καπ ήταν βετεράνος πολέμου. Στον πόλεμο του Αφγανιστάν, λοιπόν, είχε πεθάνει ο κολλητός του φίλος και ο ίδιος είχε πάθει για δύο χρόνια ψυχολογικό σοκ. Μετά από δύο χρόνια, επέστρεψε στο Campoamargo για να βρει τη γυναίκα και το γιο του φίλου του. Του είχε δώσει υπόσχεση πως θα τους προσέχει. Ο σούπερ-καπ κάπου εκεί παραδέχεται στους τηλεθεατές πως ήταν ερωτευμένος με τη γυναίκα του φίλου του από την ημέρα που την είχε γνωρίσει.
Αυτή πάνω-κάτω είναι η πρώτη σεζόν, η οποία συμπληρώνεται από διάφορες άλλες μικρές ιστορίες των πρωταγωνιστών της.
Η δεύτερη σεζόν ξεκινάει – spoiler alert! – με τη δολοφονία της αγαπημένης του σούπερ-καπ ενώ εκείνος είχε φύγει και πάλι από το Campoamargo. Ο φίλος του – αυτός που είχε πεθάνει στο Αφγανιστάν – τελικά ζούσε και επέστρεψε στην οικογένειά του, αναγκάζοντας τον σούπερ-καπ να φύγει από το χωριό. Μετά τη δολοφονία της αγαπημένης του, εκείνος επιστρέφει για να λύσει το μυστήριο.
Μπερδευτήκατε; Δεν έχετε δει τίποτα ακόμα… ούτε σε πιο κραγμένη σαπουνόπερα.
Μία φορά και έναν καιρό ήταν μία ισπανική σειρά που λεγόταν Mar de plástico και όνειρό της ήταν να γίνει ένα κακό αντίγραφο αμερικανικής ταινίας δράσης. Από πού θα μπορούσε να ξεκινήσει κανείς να κάνει κριτική σε αυτήν την σπουδαία σειρά; Από την σκηνοθεσία, το σενάριο, τις ερμηνείες, το σύνολό της;
Θα ξεκινήσω από τις ερμηνείες που μου θύμισαν λίγο τις «Οικογενειακές Ιστορίες». Οι ερμηνείες των ηθοποιών δεν έχουν προηγούμενο. Ίδιες εκφράσεις σε χαρά, λύπη, τρόμο, ηρεμία… σε οτιδήποτε. Η υπερβολή στις ερμηνείες των ηθοποιών κάποιες φόρες φαινόταν τόσο περίεργη, που αν μη τι άλλο σε έκανε να γελάς.
Σαν φαν των αστυνομικών σειρών που είμαι, ξεκίνησα σοβαρά να ψάχνω για το δολοφόνο με τα στοιχεία που μου έδιναν από την πλοκή της σειράς… καμία σχέση! Ο δολοφόνος δε βασίζεται στο σενάριο. Ο σεναριογράφος ήθελε να δημιουργήσει το εντυπωσιακό τέλος. Σκέφτηκε να μας παρουσιάσει όλους όσους παίζουν στη σειρά – και όταν γράφω όλους το εννοώ – σαν πιθανούς δολοφόνους αλλά ήταν προφανές πως και ο ίδιος δε γνώριζε ποια θα ήταν η κατάληξη.
Και εδώ έρχεται το μεγάλο κενό! Μην ψάξετε για το δολοφόνο με βάση τα στοιχεία της σειράς, απλά μαντέψτε!
Πιστέψτε με, πιο πιθανό είναι να τον βρείτε με μαντεψιά παρά με βάση το σενάριο. Ειδικά στη δεύτερη σεζόν – που είναι ακόμα πιο πρόχειρη η δουλειά – ποντάρετε στο άσχετο, στο απίθανο.
Και κάπου εδώ και με όσα είπαμε παραπάνω, περνάμε στα σκηνοθετικά λάθη. Λάθη που δε βλέπεις ούτε σε ερασιτεχνική παιδική ταινία. Ένα είναι σίγουρο, ο σκηνοθέτης γύρισε τη σειρά και δεν την είδε ποτέ ξανά!
Σούπερ-Καπ. Ένα κεφάλαιο μόνος του! Ξεχάστε τις αμερικανιές, τέτοιο μπάτσο δεν έχετε ξαναδεί. Πιο γρήγορος από σκάφος, από αυτοκίνητο, από μηχανή, νίντζα, πετάει σαν πουλί, δε σκοτώνεται παρά μόνο γρατζουνίζεται… και άντρας, πολύ άντρας. Η αντρίλα του ξεπετιέται από την τηλεόραση! Φαίνεται πως τους άρεσε η αντρίλα του σούπερ-καπ και αποφάσισαν στη δεύτερη σεζόν να παίζουν μόνο άντρες βαρβατίλες. Αν μπορούσα να δώσω ένα τίτλο, ειδικά για τη δεύτερη σεζόν, αυτός θα ήταν «Η Βαρβατίλα».
Βέβαια, αξίζει να σημειώσω πως το Mar de plástico με όλα όσα ανέφερα, δεν είναι χειρότερο από την
τελευταία σεζόν του Game of Thrones!
Πηγή:
https://umano.gr/