Συνέχισε την Πεταλουδίτσα.

Είχα σκοπό να γράψω μια webnovela που θα είχε τον τίτλο Η Πεταλουδίτσα, κατάφερα όμως να γράψω μόνο δύο σκηνές, το γράψιμο τελευταία... απλώς δε μου βγαίνει. Θα ήταν σε μορφή σεναρίου αλλά είπα να το κάνω αφηγηματικό να το γράψουμε όλοι μαζί . Είναι λίγο δύσκολη η αρχή το καταλαβαίνω αλλά φαντασία έχετε .

La mariposita

Las Pilas.
Σαν κατασκευή δεν είχε ιδιαίτερο αρχιτεκτονικό ή άλλο ενδιαφέρον. Από ψηλά θα φαινόταν σαν ένα ορθογώνιο κουτί στο κέντρο μιας δυσανάλογα μεγαλύτερης χωμάτινη έκτασης που περιελάμβανε έναν φτωχό κηπάκο και κάποια πεύκα προς την πλευρά της χαμηλής μάντρας, που πιθανότατα υπήρχαν αιώνες πρωτού ο χώρος γίνει οικόπεδο και αγοραστεί ως τέτοιος.
Αυτά τα πεύκα όμως… Όμορφα, πανύψηλα, φιλοξενούσαν δεκάδες πουλιά και μια μέρα, όταν η Νοέλ πέρασε από δίπλα τους (μην τολμώντας ή μη θέλοντας να περάσει την σιδερένια πορτούλα) μάλλον άμαθα στις απρόσμενες παρουσίες φτερούγισαν όλα μαζί κάνοντας μια φασαρία που τα καλοσχηματισμένα αυτιά της την βρήκαν πολύ ευχάριστη.
Από τότε συμπάθησε το σπίτι, που θα έπρεπε να της είναι οικείο. Ήταν κι αυτή μια Μπερτότι. Να όμως που τώρα που καθόταν στην ελάχιστα υψωμένη από το έδαφος βεραντούλα μ’ εκείνη τη γυναίκα που θα έπρεπε από παιδί να γνωρίζει και ν’ αγαπά. Και συζητούσαν σε φιλικό αν και κάπως βαριεστημένο τόνο. Υπήρξε μια παύση (σα να πέρασε ένα άγγελος) που οι τρεις λευκές πεταλούδες που στάθηκαν στο μπράτσο της Νοέλ έγιναν η αιτία της διακοπής της.
-Τι παράξενο! αναφώνησε η Αλεχάντρα.
-Ξέρεις τι συμβόλιζαν οι πεταλούδες στην αρχαία Ελλάδα; Τις ψυχές των νεκρών.
-Πάντως τον θείο σου τον Berto δεν τον φαντάζομαι να γίνεται πεταλούδα.
Η Νοέλ χαμογέλασε.
-Ακόμα και τώρα που είναι νεκρός τα βάζεις μαζί του.

- Α όχι ήταν απλά ένα αυθόρμητο σχόλιο, χωρίς κακία. Βέβαια δεν τον έχω συγχωρήσει εντελώς για το γεγονός ότι μας χώρισε αλλά δεδομένων των συνθηκών… μπορώ έως ένα βαθμό να τον καταλάβω. Το να έχεις μια μητέρα σαν κι εμένα και μάλιστα στην κατάσταση που βρισκόμουν όταν γεννήθηκες δεν θα ήταν το ιδανικότερο για σένα. Τουλάχιστον έχω την παρηγοριά ότι δεν στερήθηκες…
-Ω ας τα αφήσουμε αυτά τώρα, τη διέκοψε η Νοέλ και χασμουρήθηκε. Τελευταία βλέπω πολύ περίεργα όνειρα. Νομίζω άρχισαν από τη μέρα που πέθανε ο θείος Μπέρτο.
Η Αλεχάντρα ταράχτηκε αλλά δεν το έδειξε στη Νοέλ που έτσι κι αλλιώς ήταν πολύ απορροφημένη με το να κοιτάζει τη φύση γύρω της.
-Δηλαδή τι όνειρα; ρώτησε σε ήρεμο τόνο.

Η Νοέλ δεν απάντησε ούτε κοίταξε την συνομιλήτριά της. Τι να έλεγε; Τα όνειρα δεν ήταν ούτε άσχημα ούτε προφητικά. Εκτός αν... είχαν κάποιο κρυφό μήνυμα. Έκλεισε λίγο τα μάτια φέρνοντας πάλι μπροστά της εικόνες δυστοπικού μυθιστορήματος ή ταινίας επιστημονικής φαντασίας.